Wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2019 r., sygn. I PK 100/18

W orzecznictwie faktycznie przyjęto, że z pozorną likwidacją stanowiska pracy, która nie uzasadnia wypowiedzenia zmieniającego (art. 42 w związku z art. 45 § 1 k.p.), mamy do czynienia wówczas, gdy jest ono wprawdzie likwidowane, ale w jego miejsce jest tworzone inne stanowisko pracy (o innej nazwie), które w istotnych elementach nie różni się od zlikwidowanego. Wskazać jednak należy, że wykładnia ta nie odnosi się do samego art. 23 ustawy o pracownikach samorządowych, a do art. 42 w związku z art. 45 § 1 k.p.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Wróbel (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło

‎SSN Krzysztof Rączka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa E. W. ‎przeciwko Urzędowi Miasta Ł. ‎o uznanie za bezskuteczne przeniesienia na inne stanowisko na skutek skargi o wznowienie postępowania w sprawie VII Pa (…), ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 sierpnia 2019 r., ‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. z dnia 5 grudnia 2017 r., sygn. akt VIII Pa (…),

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w Ł. wyrokiem z 5 grudnia 2017 r., sygn. akt VIII Pa (…) oddalił skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem złożoną przez powódkę E. W. od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt VII Pa (…), w którym Sąd Okręgowy oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego w Ł. X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 sierpnia 2012 r. w sprawie X P (…), którym oddalono jej powództwo skierowane przeciwko Urzędowi Miasta Ł. o uznanie za bezskuteczne przeniesienia na inne stanowisko.

W dniu 31 stycznia 2014 r. powódka na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. wniosła o wznowienie postępowania zakończonego wskazanym, prawomocnym wyrokiem. W uzasadnieniu swego stanowiska podniosła, iż w dniu 2 listopada 2013 r. dowiedziała się, że w Urzędzie Miasta Ł. zostało wprowadzone Zarządzenie nr (…) (…) Prezydenta Miasta Ł. z dnia 25 lutego 2013 r., na podstawie którego wyszły na jaw nowe istotne dla sprawy okoliczności faktyczne i środki dowodowe, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu oraz były nieznane wydającemu orzeczenie. W ocenie skarżącej powyższe zarządzenie wskazuje na pozorną likwidację jej stanowiska pracy będącej przyczyną przeniesienia jej na inne stanowisko. Z jego treści wynika bowiem wprost, iż pozwany przywrócił dawną nazwę komórce organizacyjnej, której była dyrektorem tj. ponownie nazwano ją Biurem Audytu Wewnętrznego i Kontroli i nie przeprowadzono konkursu na stanowisko dyrektora, co świadczy o braku powoływanej przez pozwanego reorganizacji.