Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2013 r., sygn. II GSK 165/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędziowie Jan Bała NSA Marzenna Zielińska Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt II SA/Ke 613/11 w sprawie ze skargi C. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach do ponownego rozpoznania; 2) zasądza od C. P. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1020 (tysiąc dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 października 2011 r. II SA/Ke 613/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w sprawie ze skargi C. P. - [...] we W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w W. z dnia [...] lutego 2011 o nr [...]w przedmiocie kary pieniężnej w wysokości [...],- zł za wykonywanie transportu drogowego osób bez wymaganego zezwolenia; uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymana nią w mocy decyzję organu I instancji; stwierdził także, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Sąd I instancji uchylając decyzję obu instancji uznał, że sprawa wymaga dodatkowych ustaleń skoro wydane decyzje naruszają przepisy postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Należy wobec tego wyjaśnić rodzaj transportu jaki przewoźnik wykonywał ustalając cechy kontrolowanego przewozu, a następnie odnieść je do określonej w ustawie o transporcie drogowym definicji, zgodnej z tymi ustaleniami faktycznymi. Niezbędne jest przesłuchanie kierowcy, osób korzystających z usług przewoźnika jak również wyjaśnienie samego przewoźnika pod kątem wykazania przesłanek mających istotne znaczenie w aspekcie regulacji dotyczących przewozu: regularnego, specjalnego, wahadłowego i okazjonalnego. Ponowna analiza i ocena dowodów winna znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji sporządzonej zgodnie z wymogami art. 107 § 3 k.p.a. Dopiero całość zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwoli na ocenę i uznanie - czy zachodzą przesłanki uzasadniające odpowiedzialność przewoźnika za naruszenie polegające na braku zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych i nałożenie z tego tytułu kary pieniężnej. Wynika to z art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.), a także art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz.U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601 ze zm.).