Na wydane na podstawie art. 5a § 6 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137) postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego o odrzuceniu wniosku strony o zbadanie spełnienia przez sędziego sądu administracyjnego lub sędziego delegowanego do pełnienia obowiązków sędziego w sądzie administracyjnym wymogów niezawisłości i bezstronności (art
1. Żądanie przyznania kosztów przez złożenie spisu kosztów albo zgłoszenia wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych winno nastąpić przed zamknięciem rozprawy w poszczególnych instancjach, pod rygorem utraty roszczenia o ich zwrot. Skutku tego nie uchyla późniejsze złożenie ogólnego spisu kosztów za wszystkie instancje przed zamknięciem rozprawy poprzedzającej wydanie ostatecznego orzeczenia
Organizacja społeczna musi mieć ustawową podstawę do samodzielnego działania i musi być zarejestrowana w odpowiednim rejestrze urzędowym. Zatem, prawa strony przez sądem administracyjnym ma organizacja społeczna wpisana do takiego rejestru.
Uchwały zebrania wiejskiego nie mogą być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.
Według art. 6 par. 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ na bezczynność wierzyciela w podjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku nie wykonania obowiązku służy skarga do organu wyższego stopnia. Na postanowienie organu
Przepis art. 403 par. 2 Kpc stanowi materialnoprawną przesłankę żądania wznowienia postępowania w przypadku wykrycia nowych dowodów, możliwych do wykorzystania w postępowaniu sądowym, których przeprowadzenie mogłoby wpłynąć na treść rozstrzygnięcia. Natomiast z przepisu art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wynika, że Sąd orzeka
Wniosek o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oparty na przesłance braku możności działania, zgłoszony w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym podlega odrzuceniu jako nieopierający się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Instytucja wyłączenia sędziego z udziału w rozpoznawaniu sprawy nie została uregulowana w ustawie z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W postępowaniu przed Naczelnym Sądzie Administracyjnym przepisy regulujące tą kwestie /art. 48 i art. 49 Kpc/ znajdują zastosowanie na podstawie odesłania z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Koszty sądowe stanowią dochody budżetu Państwa, zwolnienie, więc od tego obowiązku oznacza w rzeczywistości swoistą formę kredytowania podmiotów zobowiązanych do uiszczenia tych kosztów i niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podmioty te wykonują inne ciążące na nich zobowiązania, a żądają by koszty sądowe pokrywał im Skarb Państwa. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej
Zawarte w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ określenie akty i czynności należy wiązać wyłącznie z formą działania administracji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, i tym samym nie obejmuje aktów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 5-7. Zatem art. 40 ust. 1 ustawy o NSA nie stanowi podstawy do wstrzymania
Zgodnie z treścią ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968/ wstrzymanie czynności egzekucyjnych na podstawie wystawionych tytułów egzekucyjnych nie należy do właściwości Sądu administracyjnego, lecz pozostaje we właściwości organu prowadzącego egzekucję.
Normatywne skutki ustawienia znaku drogowego sprawiają, że orzecznictwo sądowe w kwestii niedopuszczalności orzekania przez Naczelny Sąd Administracyjny o zgodności z prawem nieobowiązujących już uchwał należy uznać za przydatne także w odniesieniu do czynności faktycznej, która utraciła moc i nie wywołuje już skutków prawnych.
Zgodnie z art. 160 par. 4 Kpa o odszkodowaniu przysługującym od organu orzeka organ administracji publicznej, który stwierdził nieważność decyzji z powodu naruszenia art. 156 par. 1. Jak wynika z powyższego rozstrzyganie w zakresie przyznania odszkodowania na podstawie art. 160 Kpa nie należy do kompetencji NSA, określonych w art. 16 i art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Zawiadomienia o sposobie załatwienia skargi, w rozumieniu art. 238 par. 1 Kpa, nie można uznać za inny akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa i to niezależnie od formy, w jakiej zostało wydane. Zawiadomienie takie nie dotyczy bowiem przyznania ani stwierdzenia, czy też uznania uprawnienia
Na postanowienie pozytywne o dopuszczeniu organizacji społecznej do udziału w postępowaniu na prawach strony zażalenie nie służy, gdyż nie zostało ono przewidziane w art. 31 par. 2 Kpa, a na wydane w toku postępowania postanowienie służy stronie zażalenie tylko wówczas gdy Kodeks tak stanowi /art. 141 Kpa/.
Dla ochrony wymiaru sprawiedliwości ustawodawca przewidział w art. 53 Kpc sankcję dla osób zgłaszających w złej wierze wniosek o wyłączenie sędziego - w postaci grzywny do wysokości 500 zł. Treść pism wnoszonych do Sądu przez skarżącego nie daje podstaw do przyjęcia, że zalicza się on do grona osób, którym nie można przypisać odpowiedzialności za ich działania. Powinien on zatem ponieść karę za złożenie
Przepisy art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229 ze zm./ odnoszą się do każdej zmiany stanu wody na gruncie, która powstała w wyniku działania osób trzecich, a nawet wskutek przypadku, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Nie ma znaczenia, że zmiana stanu wody na gruncie powodująca szkodę nastąpiła w wyniku prac ziemnych związanych z budową budynku mieszkalnego
1. Skarga, o której mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ przysługuje także na zarządzenie komisarza rządowego powołanego na podstawie art. 97 ust. 3 tej ustawy, w sytuacji gdy doszło do zawieszenia organów gminy i ustanowienia zarządu komisarycznego. 2. Wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, określone
Zawinione przez pełnomocnika strony przekroczenie ustawowego terminu nie może stanowić ważnego powodu, o jakim mowa w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Złożenie wniosku w trybie art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie może zastąpić trybów postępowania przewidzianych czy to w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, czy to w Kodeksie postępowania administracyjnego.
Rekomendacja, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /t.j. Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ nie jest decyzją lub postanowieniem lub też innym aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg powszechnych w rozumieniu Działu VIII Kpa, a więc skarg związanych z krytyką należytego wykonywania zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników /art. 227 Kpa/.
