Na gruncie ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego możliwym jest stwierdzenie nieważności części orzeczenia.
Kwestie dotyczące ustalenia kręgu osób uprawnionych do uzyskania odszkodowania z tytułu represjonowania winny być przedmiotem merytorycznego rozpoznania sprawy, nie mogą być zatem uznane za formalny brak wniosku.
Metalowa rurka o średnicy 0,5 cala i długości 60 cm stanowi „inny podobnie niebezpieczny przedmiot” w rozumieniu art. 280 § 2 kk. Przyznanie takiego waloru w/w rurce musi tym samym przesądzać o nadaniu go również metalowemu łomowi, który jest nie tylko cięższy ale i dłuższy i pełny. Właściwości statyczne metalowej rurki sprawiają, że jest ona szczególnie przydatna do zadawania uderzeń, z czym wiąże
Treść znowelizowanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. nie pozostawia wątpliwości, że w aktualnym stanie prawnym odszkodowanie i zadośćuczynienie na podstawie tego przepisu przysługuje wyłącznie za wykonanie orzeczenia, którego nieważność stwierdzono w trybie tejże ustawy, lub za wykonanie decyzji o internowaniu. Poza odpowiedzialnością odszkodowawczą Skarbu Państwa w tym trybie
