Postanowienie NSA z dnia 30 grudnia 1986 r., sygn. SA/Gd 1197/86
1. Z przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ wynika, że drogi ogólnodostępne, nie zaliczone do żadnej kategorii dróg ze względu na funkcje - nie są drogami publicznymi. 2. Przepis art. 36 ustawy w przedmiocie nakazania przywrócenia pasa drogi do stanu poprzedniego może być stosowany tylko do dróg publicznych.
Niezasięgnięcie przed wydaniem decyzji wymaganego przez prawo stanowiska innego organu /art. 106 par. 1 Kpa/ nie stanowi rażącego naruszenia prawa /art. 156 par. 1 Kpa/, lecz jedynie może uzasadniać wznowienie postępowania w sprawie /art. 145 par. 1 pkt 6/.
Decyzja w przedmiocie rekultywacji gruntu, musi być poprzedzona wszechstronnym postępowaniem zarówno wyjaśniającym stronę prawną tytułu obciążającego określoną jednostkę obowiązkiem rekultywacji jak i stronę merytoryczną tego obowiązku, a więc badaniem i ustalaniem stopnia ograniczenia wartości użytkowej gruntu /par. 26 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie
Art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ dotyczący ulg z tytułu budowy domu jednorodzinnego, nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że chodzi o budowę domu, będącego własnością osoby, dokonującej nakładów na jego budowę. Zaznaczyć trzeba, że art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm.
Organ administracji państwowej może odmówić zwrotu nieruchomości wywłaszczonej, ale nie wykorzystanej na cel wskazany w decyzji o wywłaszczeniu, jedynie wówczas, gdy nieruchomość ta jest niezbędna na inny cel uzasadniający wywłaszczenie, wymieniony w art. 50 ust. 1-6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/.
Uprawnienie do przebywania w lokalu regulują przepisy prawa cywilnego jak również przepisy prawa lokalowego. Nie w każdym przypadku uprawnienia te wynikają z woli właściciela /zarządcy/ budynku lub właściciela lokalu jako odrębnej nieruchomości.
O bezczynności organu można mówić nie tylko wtedy gdy w ustalonym prawem terminie organ administracji państwowej nie podjął żadnych czynności, do których był zobowiązany ale także wówczas gdy prowadził postępowanie w sprawie lecz nie zakończył w terminie, wydaniem stosownej decyzji. Nie ma przy tym znaczenia, czy zdaniem organu administracyjnego powinna być wydana decyzja, czy też organ błędnie sądził
Praca wykonywana bezpośrednio na budowie w ciągu 13 miesięcy, codziennie przez 4 godziny, daje - w rozumieniu par. 9 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie /Dz.U. nr 8 poz. 46 ze zm./ - taki sam rezultat, jaki byłby osiągnięty przy rocznym zatrudnieniu na pełnym etacie i poświęceniu
1. Prawomocny wyrok eksmisyjny może być wykonany przez zobowiązanego albo dobrowolnie albo w drodze egzekucyjnej. Niedopuszczalne jest natomiast nadużywanie instytucji wymeldowania z urzędu w celu osiągnięcia tego samego skutku. 2. Obowiązek dokładnego ustalenia stanu faktycznego sprawy sięga przede wszystkim tych jej okoliczności z których istnieniem przepisy prawa materialnego mające zastosowanie
Żaden zapis ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie przewiduje wydawania pozwolenia na budowę na czas oznaczony, wynikający z okresu, na jaki inwestor legitymuje się prawem do dysponowania nieruchomością, ustalonego na przykład w umowie dzierżawy.
Od rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron /art. 15 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 38 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż w takiej sprawie brak jest decyzji o jakiej mowa w art. 104 Kpa.
Jeżeli kandydat na pierwszy rok studiów medycznych nie złożył w terminie oznaczonym w przepisach par. 9 ust. 1 i 3 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 31 grudnia 1984 r. w sprawie określenia zakresu egzaminu wstępnego, zasad przyznawania punktów dodatkowych oraz przyjmowania na pierwszy rok studiów w akademiach medycznych w 1985 r. /Dz.Urz. MZiOS 1985 nr 1 poz. 3/ któregokolwiek
Odmowne załatwienie wniosku strony o zmianę lub uchylenie ostatecznej decyzji w trybie art. 155 Kpa następuje w formie decyzji.
1. W rozumieniu art. 130 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ zakładem, któremu wymierza się karę pieniężną, jest także przedsiębiorstwo, w którego zarządzie znajdują się urządzenia kanalizacyjne. 2. Okoliczność, że ścieki do urządzeń kanalizacyjnych wprowadzają różne zakłady nie może stanowić podstawy do zaniechania wymierzenia kary pieniężnej na
Okoliczność, że według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lub materiałów do takiego planu, dana nieruchomość znajduje się na terenie przeznaczonym na cele upraw rolnych, sama przez się nie wyłącza dopuszczalności wybudowania na tej nieruchomości obiektu budowlanego, związanego bezpośrednio z prowadzoną na tej nieruchomości produkcją rolną, służącego rozwijaniu tej produkcji oraz intensywnemu
Zmiana treści osnowy decyzji dokonana postanowieniem nie jest prostowaniem oczywistych omyłek - lecz rozstrzygnięciem o istocie sprawy - wbrew postanowieniu art. 123 par. 2 Kpa, co stanowi rażące naruszenie prawa.
1. "Zgodność i jednomyślność" członków komisji nie jest dostateczną legitymacją przyjętych przez nią ustaleń. Opinia wykorzystywana w postępowaniu administracyjnym powinna być umotywowaną wypowiedzią w przedmiocie, wymagającym wiadomości specjalnych, nie może jednocześnie nosić cech arbitralnego stanowiska nie poddającego się weryfikacji. To, że naczelnik gminy wydaje ostateczną decyzję po zasięgnięciu
Wywiązywanie się z umów kontraktacyjnych oznacza wywiązywanie się z zawartej umowy kontraktacji produktów rolnych w pełni; częściowe tylko wywiązywanie się z umowy kontraktacyjnej, choćby nastąpiło z przyczyn przez rolnika niezawinionych, nie daje w myśl obowiązujących przepisów temu rolnikowi pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości rolnej.
Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa zachodzi wówczas, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją.
W wypadku gdy organ podatkowy rozstrzygnięcie o wysokości zobowiązania podatkowego opiera na ustaleniach dla podatnika mniej korzystnych, pomijając jednocześnie własne ustalenia mogące wskazywać na istnienie możliwości określenia wysokości tego zobowiązania w stopniu dla podatnika korzystniejszym, winien - mając na względzie wyrażoną w art. 7 Kpa zasadę uwzględnienia przy załatwianiu sprawy słuszny
1. Norma art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ odnosi się zarówno do określenia na podstawie art. 59 ust. 1 tej ustawy przez właściwą wojewódzką radę narodową zasad ustalania odszkodowania, jak też obliczenia przez organ administracyjny, orzekający w przedmiocie wywłaszczania, wysokości odszkodowania należnego za grunty