Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2008 r., sygn. I ACa 849/08

1. Przepis art.43 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...) stanowi unormowanie szczególne w stosunku do przepisu art.120 § 1 kodeksu pracy.

Za przyjęciem takiego poglądu przemawia to, iż cytowane regulacje normują prawnie różne sfery stosunków społecznych. Przekonuje o tym również charakter i cel wprowadzenia regulacji objętej przepisem art.43 ustawy. Niewątpliwie ów przepis jest normą o charakterze prewencyjno-represyjnym zmierzającym do wyeliminowania tych wszystkich społecznie niepożądanych i negatywnych zachowań kierowców, które wpływają na ograniczenie poczucie bezpieczeństwa ogółu społeczeństwa. To zaś czyniłoby całkowicie nieuzasadnionym wyłączenie spod zakresu zastosowania owej regulacji pewnej grupy kierowców wyrządzających szkodę osobom trzecim przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych.

2. Zastosowanie przepisu art.120 § 1 k.p. należy ograniczyć jedynie do tych przypadków, gdy szkodę wyrządzoną przez pracownika osobie trzeciej wyrównuje jego pracodawca. Natomiast we wszystkich innych sytuacjach, gdy taką szkodę pokrywa inny podmiot na podstawie przepisów odrębnych, zastosowanie przepisu art.120 k.p. jest wyłączone. W takich przypadkach zastosowanie znajdą właściwe odrębne przepisy normujące również roszczenia zwrotne tych podmiotów

Roszczenie regresowe zakładu ubezpieczeń o zwrot wypłaconego poszkodowanemu odszkodowania w razie wyrządzenia szkody przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych osobie trzeciej; wzajemna relacja art.43 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych i art.120 k.p.