Odpowiedzialność administracyjna towarzystwa emerytalnego określona w art. 156 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych /Dz.U. nr 139 poz. 934 ze zm./ nie jest pod względem przesłanek tożsama z odpowiedzialnością uregulowaną w art. 204 ust. 7. Przepis art. 204 ust. 6 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie może być wykorzystywany
Okres pracy w gospodarstwie rolnym nie podlega zaliczeniu do stażu pracy uprawniającego do nabycia prawa do zasiłku przedemerytalnego.
Przez prowadzenie gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy /Dz.U. nr 54 poz. 310/ należy rozumieć samodzielną lub przy pomocy innych osób /osób bliskich, pracowników najemnych/ faktyczną pracę w gospodarstwie rolnym wykonywaną na własny rachunek w charakterze właściciela
Wykonywanie przez około 18 lat pracy w warunkach ponadnormatywnego hałasu, stanowi dostateczną podstawę do uznania związku przyczynowego pomiędzy utratą słuchu a tymi warunkami /pracą/.
Artykuł 118 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /t.j. Dz.U. 1993 nr 71 poz. 342 ze zm./ nie stwarza podstawy prawnej do przyznania rolnikowi własności całości gospodarstwa rolnego przekazanego Państwu w zamian za emeryturę.
O prawie do podwyższonego zasiłku przedemerytalnego /160 procent/ decyduje zamieszkanie na terenie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym w dniu uzyskania zasiłku. Późniejsze objęcie terenu wykazem powiatów zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem nie daje prawa żądania podwyższenia zasiłku.
Prawo do podwyższonego zasiłku przedemerytalnego /160 procent zasiłku podstawowego/ ma również bezrobotny, który w okresie po zwolnieniu go z pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, a przed zarejestrowaniem w urzędzie pracy był niezdolny do pracy /pobierał zasiłek chorobowy lub rentę z tytułu niezdolności do pracy/.
Na podstawie art. 5 pkt 22 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ do załatwiania spraw określonych w art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin
Przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ jak i przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze /Dz.U. nr 8 poz. 43 ze zm./ nie dają podstawy do różnicowania sytuacji prawnej pracowników
Analiza przepisu art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ prowadzi do wniosku, że przesłankami warunkującymi przyznanie przez Prezesa ZUS świadczenia w drodze wyjątku są: 1/ niespełnienie warunków dających prawo do emerytury lub renty musi być spowodowane szczególnymi okolicznościami, 2/ ubiegający się
Zgodnie z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów. Na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w myśl art. 83 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./ przysługuje
