Wstrzymanie wykonania decyzji powoduje, że nie może być ona realizowana. A zatem przerywa się również bieg terminu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./.
Ani promesa na zakup polskiej kserokopiarki ani odmowa przydzielenia takiej promesy nie są decyzjami w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego a zatem NIE MOGĄ BYĆ przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Organ kontroli publikacji i widowisk zakazując publikacji w całości powinien zawsze uzasadnić dlaczego nie wystarczy zakazać rozpowszechniania tylko określonych konkretnie części przedstawionego do kontroli materiału. Skoro bowiem wolność słowa i druku jest konstytucyjną zasadą ustrojową PRL to wyjątki od tejże zasady, mające za cel ochronę wyższych wartości ogólnospołecznych muszą być ograniczone
Odmowa udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, ani bezczynnością o której mowa w art. 216 par. 1 Kpa. Nie jest także "odmową udzielenia informacji" w sensie art. 4 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy.
Spośród różnych decyzji wydawanych przez Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk przedmiotem zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego są tylko "decyzje dotyczące zakazu publikacji i widowisk" /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk - Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./. Decyzje o odmowie przyjęcia publikacji lub widowiska do kontroli nie są wymienione w art
