Pogląd, że art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./ w związku z art. 237 Kk tylko wtedy mógłby stanowić podstawę prawną zakazu rozpowszechniania tekstu, gdyby jego autor był prawomocnie skazany za wymienione przestępstwo jest błędny, gdyż właśnie celem tego przepisu jest zapobieżenie popełnienia przestępstwa a w konsekwencji, także uchronienie
Skoro ustawodawca wyłączył - w zakresie wydawania uprawnień do prowadzenia działalności poligraficznej - stosowanie przepisów ustawy z 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej i nakazał stosowanie w tym zakresie przepisów prawa prasowego - to tym samym wyłączył nie tylko bezpośrednie stosowanie art. 7 ust. 9 tej ustawy,
Imputowanie w materiale prasowym Radzie Ministrów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej - na której spoczywa m.in. konstytucyjny obowiązek zapewnienia porządku publicznego, interesów państwa i praw obywateli /art. 41 pkt 7 Konstytucji/ - iż wbrew oczywistym interesom społeczeństwa, bez jakiejkolwiek racjonalnej podstawy i w całkowitym oderwaniu od istniejącego zagrożenia przestępczością kryminalną, z naruszeniem
