Ustawa z dnia 1 lutego 1983 r. prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ uprawniła naczelnika gminy na podstawie art. 82 ust. 1 do wezwania kierującego pojazdem by poddał się sprawdzeniu jego kwalifikacji kierowcy w sytuacji gdy istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do znajomości przez niego przepisów o ruchu drogowym. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu na podstawie art. 84 ust. 6 wydaje
1. Odmowa zwrotu prawa jazdy po jego zatrzymaniu powinna nastąpić w formie decyzji administracyjnej. 2. Okres, przez który kierujący nie czynił starań o odzyskanie zatrzymanego prawa jazdy mimo upływu okresu kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, nie może być wliczany do okresu pozbawienia prawa jazdy, wymienionego w art. 82 ust. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
Paragraf 42 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234/ nie może stanowić podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej w sprawie cofnięcia zezwolenia lub potwierdzenia zgłoszenia osobie fizycznej, w stosunku do której postępowanie karne zostało warunkowo
1. Dla oceny związku pomiędzy wykroczeniem a "prowadzoną działalnością transportową" nie ma doniosłości fakt, czy w czasie popełnienia wykroczenia w samochodzie znajdował się pasażer. 2. Okoliczność ukarania podlega ocenie przez organ administracji państwowej w postępowaniu wszczętym wnioskiem o "przedłużenie ważności zezwolenia" będącym w istocie wnioskiem o wydanie "nowego" zezwolenia na prowadzenie
1. Błędny jest pogląd jakoby podstawą odmowy wydania zezwolenia mógł być przepis par. 41 ust. 1 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234/, który przewiduje możliwość "cofnięcia", a nie "odmowy wydania" zezwolenia i to "w razie zmiany okoliczności uzasadniających cofnięcie zezwolenia
Odmowa wykonania taksówką osobową usługi przewozowej bez uzasadnionych przyczyn lub wyczekiwanie na korzystne kursy zamiast wykonywania normalnych usług są naruszeniem przepisów par. 13 i par. 17 ust. 1 załącznika do zarządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 30 czerwca 1967 r. w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami samochodowymi /M.P. nr 38 poz. 187/ i uzasadniają
1. Przewóz pasażerów taksówką osobową z niesprawnym i nielegalizowanym taksometrem, pobieranie zawyżonych opłat za usługi i brak ważnych dokumentów eksploatacyjnych samochodu w czasie świadczenia usług są okolicznościami uzasadniającymi cofnięcie przewoźnikowi zezwolenia na prowadzenie transportu drogowego na podstawie par. 42 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej
