Postanowienie NSA z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. II GSK 57/15

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Dariusz Dudra po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G.O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 września 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 2556/14 w sprawie ze skargi G.O. na zalecenia pokontrolne Prezesa Narodowego Banku Polskiego zawarte w piśmie z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 12 września 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 2556/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: p.p.s.a. odrzucił skargę G.O. (dalej: skarżąca) na zalecenia pokontrolne Prezesa Narodowego Banku Polskiego (dalej: NBP) zawarte w piśmie z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...].

W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd stwierdził, że przedmiotem kontroli przeprowadzonej przez pracowników NBP była działalność kantorowa prowadzona przez skarżącą. Wynikiem tej kontroli są zaskarżone zalecenia pokontrolne Prezesa NBP skierowane do skarżącej. Zgodnie z protokołem kontroli miała ona na celu sprawdzenie wykonywania przez skarżącą obowiązków nałożonych ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 276 ze zm.), zwanej dalej: ustawą z dnia 16 listopada 2000 r., a także obowiązków sprawozdawczych, wynikających z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 826), zwanej dalej: p.d. Sąd stwierdził, że skarżąca otrzymała od Prezesa NBP zalecenia pokontrolne, o których mowa w art. 40 ust. 1 i 2 p.d., z którymi się nie zgodziła i zaskarżyła je do Sądu. Dopuszczalność zaskarżenia aktu lub czynności organu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. do sądu administracyjnego ma miejsce wyłącznie w tych przypadkach, w których dany akt lub czynność ustalają lub odmawiają ustalenia, stwierdzają lub odmawiają stwierdzenia, potwierdzają lub odmawiają potwierdzenia istnienia uprawnienia lub obowiązku określonego przepisami prawa administracyjnego. Mając na uwadze, że zalecenia pokontrolne to: zwięzły opis wyników kontroli, ze wskazaniem naruszonych przepisów prawa, wnioski wynikające z ustaleń kontroli, zmierzające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości oraz zobowiązanie jednostki kontrolowanej do powiadomienia o sposobie i terminie realizacji zaleceń pokontrolnych, Sąd stwierdził, że nie podlegają one kontroli sądów administracyjnych, gdyż nie sposób dopatrzyć się ich ścisłego, bezpośredniego związku z możliwością realizacji uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisu prawa. W zaleceniach pokontrolnych Prezes NBP jedynie wzywa podmiot do usunięcia nieprawidłowości lub udzielenia wyjaśnień. Zatem na tym etapie nie dochodzi do stwierdzenia uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa, a jedynie do stwierdzenia, że podmiot kontrolowany nie wypełnia odnoszących się do niego obowiązków. Ponadto, zaskarżenie zaleceń pokontrolnych do sądu administracyjnego uznać należałoby za sprzeczne z ustawą, gdyż jak wynika z art. 40c ust. 2 p.d. dopiero w przypadku stwierdzenia rażącego naruszenia warunków wykonywania działalności kantorowej Prezes NBP wydaje decyzję o zakazie jej wykonywania.