ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie warunków odbywania rehabilitacji zawodowej uprawniających do zasiłku wyrównawczego oraz szczegółowych zasad przyznawania tego zasiłku
Uchwała nr 23 Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1988 r. w sprawie ryczałtów pieniężnych dla inwalidów korzystających z pojazdów mechanicznych /M.P. nr 3 poz. 26/, jako uchwała "samoistna", nie może stanowić podstawy prawnej do wydawania decyzji administracyjnych.
1. Analiza postanowień art. 24 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. 75 poz. 446 ze zm./ oraz zestawienie jego treści z postanowieniami art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201/ wskazują, że na gruncie obowiązywania art. 24 ustawy o zatrudnieniu nie ma podstaw do przyjęcia, iż w drodze decyzji
Zwolnienie od niepodatkowych należności budżetowych, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz.U. nr 46, poz. 201), nie obejmuje opłat sądowych.
1. We wszelkiej interpretacji przepisów, próbach dekodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, a wykładnia systemowa czy celowościowa mogą mieć jedynie następcze, pomocnicze znaczenie. 2. Ustawą z dnia 10 października 1991 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 110 poz. 472/, która weszła
Decyzje określone w końcowym fragmencie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, dotyczące odroczenia terminu płatności, rozłożenia na raty lub umorzenia wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, mogą być wydawane również przez zastępcę prezesa zarządu PFRON, jeżeli został on do tego
Skoro niepodatkowe należności budżetowe znajdują się w szeroko rozumianej kategorii zobowiązań podatkowych /a nie celnych/ i pobierane są one przez organy podatkowe /a nie celne/ to użycie terminu "niepodatkowe należności budżetowe" w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 29 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201/ nie może być interpretowane w ten
Decyzje dotyczące odmowy zwrotu nadpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych /art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie należą do kompetencji prezesa zarządu tego Funduszu ani do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej /art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej
Adwokat wykonujący zawód indywidualnie jest uprawniony do opłacania z tego tytułu składki na ubezpieczenie społeczne z 50% zniżką wynikającą z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz.U. nr 46, poz. 201 ze zm.).
1. Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./ jako szczególny odnosi się do wszelkich niepodatkowych należności budżetowych, a w tym do państwowych funduszy celowych, do których należy również Fundusz Ochrony Gruntów Rolnych. 2. Strona posiadająca status zakładu pracy chronionej zwolniona jest na podstawie
Zwolnienie od podatków zakładów pracy chronionej /art. 19 ustawy z dnia 9 maja 1991 r o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych - Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, ustanowione w art. 20 ust. 1 ustawy i obejmujące podatek od nieruchomości, odnosi się również do nieruchomości i budynków lub ich części oddanych w najem przez zakłady pracy chronionej innym podmiotom.
Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych podejmuje decyzje w sprawach „wpłat” zakładów pracy na ten Fundusz, stosując przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm).
Wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, przewidziane w ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, nie stanowią podatku i nie mają do nich zastosowania postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. pomiędzy Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu
1. Artykuł 7 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez art. 51 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/ należy odnosić do obydwu podatków dochodowych: dochodowego od osób fizycznych i dochodowego od osób prawnych. 2. Przepisy zarządzenia Ministra
Podatnik nie posiadający orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia o niepełnosprawności nie mógł odliczyć od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.
Zapatrywanie, że skoro podmiot, który dla danego zakładu uzyskał status zakładu pracy chronionej, to inne jego zakłady /placówki/ uruchamiane później - nawet bez wydania decyzji odnoszących się do nich - także są objęte tymże statusem, zdaniem sądu orzekającego w tej sprawie, nie daje przekonywających i wystarczających podstaw do jego akceptacji.
Zapatrywanie, że skoro podmiot, który dla danego zakładu uzyskał status zakładu pracy chronionej, to inne jego zakłady /placówki/ uruchamiane później - nawet bez wydania decyzji odnoszących się do nich - także są objęte tymże statusem, zdaniem sądu orzekającego w tej sprawie, nie daje przekonywających i wystarczających podstaw do jego akceptacji.
Zapatrywanie, że skoro podmiot, który dla danego zakładu uzyskał status zakładu pracy chronionej, to inne jego zakłady /placówki/ uruchamiane później - nawet bez wydania decyzji odnoszących się do nich - także są objęte tymże statusem, zdaniem sądu orzekającego w tej sprawie, nie daje przekonywających i wystarczających podstaw do jego akceptacji.