Wyrok NSA z dnia 17 maja 1996 r., sygn. III SA 1199/95

Wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, przewidziane w ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, nie stanowią podatku i nie mają do nich zastosowania postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. pomiędzy Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zakładów Przemysłowo-Usługowych "P." spółka z o.o. w W. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1995 r. w przedmiocie wymiaru świadczeń na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za lata 1991 i 1992 oraz odmowy umorzenia zaległości w świadczeniach na ten Fundusz.

UZASADNIENIE

Niepełne wykonanie obowiązku wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych /P.F.R.O.N./ przez spółkę "P." z W. było przedmiotem wyniku kontroli sporządzonego przez inspektora kontroli skarbowej. Po rozpoznaniu sprawy w trybie ustalonym w ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./ ostateczna decyzja Ministra Pracy i Polityki Socjalnej została uznana za nieważną przez Naczelny Sąd Administracyjny /wyrok z dnia 20 lipca 1994 r. w sprawie.../ z powodu rażącego naruszenia prawa formalnego i materialnego. Sprawa została rozpoznana jako wniosek o umorzenie zaległości podatkowej zamiast postępowania dotyczącego określenia wysokości zobowiązania w zakresie wpłat na P.F.R.O.N.