Postanowienie SN z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. II PK 79/11

Pracownik wybrany na funkcję społecznego inspektora pracy, który zgodził się kandydować w wyborach i zamierza pełnić ten mandat społeczny, nie może być pozywany przez pracodawcę w charakterze społecznego inspektora pracy w sprawie o ustalenie nieistnienia tego stosunku prawnego, z którym wiąże się wzmożona ochrona trwałości stosunku pracy pracownika wybranego na społecznego inspektora pracy.

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący)

SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa P. Spółki Akcyjnej w W. przeciwko Leszkowi M. o ustalenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 grudnia 2011 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od postanowienia Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 27 września 2010 r.,

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w W. postanowieniem z dnia 27 września 2010 r. oddalił zażalenie strony powodowej Poczty Polskiej Spółki Akcyjnej w W. na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 czerwca 2010 r., odrzucające pozew przeciwko Leszkowi M. o ustalenie, że nie został on ważnie wybrany na zakładowego społecznego inspektora pracy w zakładzie pracy strony powodowej i w związku z tym nie pozostaje z nią w tego typu stosunku prawnym.

W uzasadnieniu Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko Sądu Okręgowego, że kontrola zgodności z prawem wyboru społecznego inspektora pracy nie należy do kompetencji sądu pracy, a żądanie strony powodowej jest niedopuszczalne z uwagi na brak drogi sądowej. Wprawdzie wyboru pozwanego pracownika na społecznego inspektora pracy dokonało tylko cześć z licznych funkcjonujących u strony powodowej związków zawodowych, ale pozostałe związki nie wyraziły dezaprobaty wobec wyboru pozwanego Leszka M. do pełnienia tej funkcji i nie wystąpiły o jego odwołanie. Zgodnie z art. 6 ust 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy (Dz. U. Nr 35 poz. 163 ze zm., powoływanej dalej jako ustawa o społecznej inspekcji pracy lub ustawa), wybór społecznego inspektora pracy leży w gestii pracow­ników danego zakładu, którzy władni są do odwołania inspektora pracy z pełnionej przez niego funkcji w przypadku uznania, że wyboru dokonano nieprawidłowo, lub też gdy inspektor nie wywiązuje się ze swych obowiązków (art. 7 ust. 1 i 2 ustawy). Ustawodawca nie przewidział w tym zakresie żadnej kontroli zewnętrznej, w tym nadzoru administracyjnego lub sądowego. Żądanie ustalenia nieistnienia stosunku prawnego społecznego inspektora pracy oraz odmowy honorowania przysługujących mu kompetencji zmierzało do oceny „poprawności” wyboru Leszka M. do pełnienia tej funkcji, tyle że ustawodawca nie przewidział w tym zakresie żadnej kontroli zewnętrznej. Ponadto zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych z dnia 23 maja 1991 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.), związek zawodowy jest niezależny w swojej działalności statutowej od pracodawców, administracji państwowej i samorządu terytorialnego oraz innych organizacji. Zatem podjęte przez związki zawodowe funkcjonujące u strony powodowej działania zmierzające do wyboru społecznego inspektora pracy nie podlegają kontroli pracodawcy jak i innych zewnętrznych organów, w tym sądów. Z tych względów Sąd Apelacyjny uznał, że „sprawa nie mogła zostać uzna­na za sprawę cywilną w rozumieniu art. 2 k.p.c.”.