Wyrok NSA z dnia 5 listopada 1998 r., sygn. SA/Bk 1304/97

1. Brak precyzyjnej definicji doradztwa podatkowego powoduje występowanie wątpliwości dotyczących stosowania zwolnień przez podmioty gospodarcze prowadzące działalność w zakresie usług rachunkowych. Wątpliwości tych nie usunęła klasyfikacja rodzajowa, która ukazała się w 1995 r. ani ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym /Dz.U. nr 102 poz. 475/.

2. Wiedza specjalistyczna pracowników spółki nie jest wystarczającym argumentem za przyjęciem, iż automatycznie oznacza to doradztwo. Do prowadzenia ksiąg rachunkowych bądź innych ksiąg i ewidencji do celów podatkowych oraz do sporządzania zeznań i deklaracji również wymagana jest wiedza specjalistyczna, a jednak ustawodawca w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym /Dz.U. nr 102 poz. 475/ nie uznał tych czynności za doradztwo podatkowe.

uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń, luty, marzec 1994 r.

UZASADNIENIE

Pierwszy Urząd Skarbowy w B. decyzją z dnia 21 sierpnia 1996 r. na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, art. 2 ust. 1, art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określił zobowiązanie Biura Usług i Porad Księgowych "D." Spółka z o.o. w B. w podatku od towarów i usług:

- za miesiąc styczeń 1994 r. w kwocie 351,60 zł,

- za miesiąc luty 1994 r. w kwocie 898,60 zł,

- za miesiąc marzec 1994 r. w kwocie 2.047,50 zł wraz z odsetkami za zwłokę.

W uzasadnieniu decyzji podano, że Spółka w dniu 24 listopada 1993 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o wyborze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na zasadzie art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.