W ramach oceny legalności decyzji organów podatkowych dotyczących zarzutu instrumentalnego zastosowania prawa (art. 70 § 6 pkt 1 w zw. z art. 70c O.p.) sąd administracyjny powinien badać, czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego było rzeczywiście motywowane przesłankami prawa karnego skarbowego, a nie pozorowaną aktywnością mającą na celu wyłącznie przedłużenie terminu przedawnienia zobowiązania
W ocenie legalności decyzji podatkowej dotyczącej zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w kontekście wszczętego postępowania karno-skarbowego, istotne jest wnikliwe zbadanie przez sąd wszystkich okoliczności sprawy, w tym rzetelność uzasadnienia decyzji organu podatkowego oraz analizę przeprowadzonych dowodów, umożliwiających weryfikację celu postępowania prowadzonego przez
Wszczęcie postępowania karnego skarbowego, które na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 oraz art. 70c Ordynacji podatkowej wywołuje skutek w postaci zawieszenia biegu terminów przedawnienia zobowiązań podatkowych, nie może być uznane za działanie instrumentalne wyłącznie na podstawie krótkiego okresu czasu pomiędzy jego wszczęciem a upływem terminu przedawnienia, jeśli materiał dowodowy zgromadzony w aktach
Wszczęcie postępowania karnoskarbowego tuż przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, bez posiadania istotnych dowodów wskazujących na możliwość popełnienia przestępstwa skarbowego, może świadczyć o instrumentalnym wykorzystaniu tego postępowania w celu wydłużenia terminu na określenie wysokości zobowiązania podatkowego. Takie działanie może być uznane za nadużycie prawa.
Niewłaściwe doręczenie zawiadomienia o wszczęciu postępowania karno-skarbowego, pominięcie ustanowionego pełnomocnika, powoduje brak spełnienia materialnoprawnej przesłanki zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Bez właściwego zawiadomienia, zobowiązania podatkowe mogą ulec przedawnieniu mimo wszczęcia postępowania karno-skarbowego.
Wszczęcie postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie może być wykorzystywane jedynie do wywołania skutku w postaci nierozpoczęcia lub zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Nadużycie tego mechanizmu godzi w zasadę zaufania do organów państwa i narusza podstawową ochronę praw podatnika.
Sądy administracyjne pierwszej instancji w ramach zakreślonych przez art. 134 § 1 p.p.s.a. mają obowiązek badać czy proceduralna czynność wszczęcia postępowania karnego skarbowego w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie została wykorzystana tylko w celu nierozpoczęcia lub zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Dopiero w świetle wszechstronnej analizy okoliczności konkretnej
W sytuacji, gdy strona wiedziała, jak również mogła się dowiedzieć, iż przeprowadzane transakcje związane miały być z oszustwem podatkowym na wcześniejszym lub późniejszym etapie obrotu, nie jest ona podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i nie przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.
Decyzja o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych w związku ze wszczęciem postępowania karnego skarbowego jest skuteczna, niezależnie od braku doręczenia zawiadomienia o tej decyzji pełnomocnikowi spółki, o ile podatnik został o tym fakcie powiadomiony. Nie ma to wpływu na wywołanie skutku zawieszenia na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji Podatkowej.
1. Wszczęcie postępowania karnego skarbowego przez organy prokuratury ma za zadanie ustalenie czynu i ukaranie sprawcy, a nie wywołanie skutku w postaci nierozpoczęcia lub zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. 2. Sądy administracyjne nie są władne oceniać pracy Prokuratury, a instytucje wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe czy wykroczenie skarbowe nie powinny
