Podział kompetencji między urzędem skarbowym a organem kontroli, określony w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, wyklucza uprawnienie urzędu skarbowego do wydania decyzji, o której mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających
Inspektor kontroli skarbowej określając stratę podatkową, winien to uczynić zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ w związku z art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w formie decyzji, a nie w formie wyniku kontroli.
Inspektor kontroli skarbowej jest uprawniony na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ do wydania decyzji dotyczącej straty określonej w art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Dla biegu terminów o których stanowi art. 18 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie ma znaczenia to, że art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ posługuje się pojęciem "decyzja ustalająca", skoro przepisy podatkowego prawa materialnego /art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
