Obligatoryjna forma zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywania wolnych zawodów w 1994 roku /rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych - Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ pozostaje w sprzeczności z istotą ryczałtu w prawie podatkowym
Decyzja wydana na podstawie par. 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ jest decyzją związaną, ma charakter wyłącznie deklaratoryjny; stwierdza skutek przewidziany przez prawo w przypadku zaistnienia określonego zdarzenia.
Przepis przejściowy, zamieszczony w par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/, jako wydany w trakcie roku podatkowego, jest sprzeczny z zasadami państwa prawnego, nie pozwala bowiem podatnikom na racjonalne planowanie prowadzenia działalności.
O rzetelności księgi decyduje wyłącznie obiektywna zgodność jej zapisów ze stanem rzeczywistym i nie jest tu konieczne badanie bądź wykazywanie umyślnego działania podatnika w celu zaniżenia obrotu a w konsekwencji podatku. Nie ma podstaw, w świetle normatywnej definicji rzetelności księgi zawartej w par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie prowadzenia podatkowej
Nie stanowi nierzetelności księgi tylko fakt dokonywania wpisów przed datą jej oparafowania, jak również uzupełnianie zapisów w terminie późniejszym, byleby nastąpiło to przed kontrolą organów podatkowych. Wpisanie zatem zakupu pod inną datą, aniżeli wynika to z rachunku, nie daje z reguły podstawy do przyjęcia, że księga podatkowa prowadzona jest nierzetelnie.
Podatnik podatku w formie karty podatkowej ma określone obowiązki wobec urzędu skarbowego, których musi bezwzględnie dotrzymywać, jeżeli chce korzystać z tej formy opodatkowania swej działalności gospodarczej.
Na podstawie par. 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ i załącznika nr 1 do tego rozporządzenia w części dotyczącej prowadzenia parkingów zastosowanie stawki karty podatkowej jest zależne od liczby wyznaczonych miejsc na terenie pola parkingowego /liczby stanowisk/, nie zaś od liczby pojazdów na parkingu
Wybór formy opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych: na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ bądź w postaci ryczałtu nie zależy ani od woli konkretnego podatnika, ani od uznania organu podatkowego. Podatek w formie ryczałtu na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia
1. Z par. 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551/ jednoznacznie wynika, że z samego zgłoszenia prowadzenia przez spółkę handlu piwem, jeśli w rzeczywistości spółka tej działalności nigdy nie podjęła, nie może jeszcze wynikać skutek prawny w postaci utraty prawa do karty podatkowej i obowiązek płacenia podatków obrotowego
