1. W art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339 ze zm./ ustawodawca ustanowił zasadę, że wszelkie wydatki, z wyjątkiem wymienionych w art. 12 ustawy, poniesione w celu uzyskania przychodu, należy uznać za koszty uzyskania przychodu. W związku z tym należy przyjąć, że wydatki konieczne, związane z uruchomieniem źródła przychodu, należy potrącić od przychodów
1. Jeżeli organ podatkowy dokonał wymiaru opłaty skarbowej od transakcji kupna-sprzedaży samochodu, przyjmując jego wartość szacunkową za podstawę wymiaru, tę samą podstawę opodatkowania powinien przyjąć również w postępowaniu podatkowym o wymiar podatku dochodowego od przychodów ze źródeł nie ujawnionych. 2. Artykuł 8 ust. 9 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339
Do ustalenia kosztów uzyskania przychodu, będącego podstawą opodatkowania w zakresie podatku dochodowego, mają zastosowanie kursy dewiz i pieniędzy zagranicznych ustalane przez Narodowy Bank Polski w ramach uprawnienia przewidzianego w art. 12 pkt 5 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. /Dz.U. nr 21 poz. 133/.
Opuszczenie w par. 2 ust. 3 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie ulg podatkowych dla osób rezygnujących z dalszej pracy w uspołecznionych zakładach pracy oraz dla niektórych podatników zatrudniających te osoby /M.P. nr 28 poz. 260/ wyrazów "usług transportowych" miało charakter przypadkowy i wobec pozostawienia w tym przepisie "i innych usług" nie pozbawia zwolnienia
