Zezwolenie na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego może być cofnięte w razie zmiany okoliczności uzasadniających udzielenie zezwolenia. Jeśli więc okoliczności faktyczne przyjęte za podstawę decyzji cofającej zezwolenie istniały już w chwili wydania tego zezwolenia, to brak jest podstaw do jego cofnięcia.
Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie transportu drogowego udzielonego osobie fizycznej jest dopuszczalne w przypadku ukarania prawomocnym orzeczeniem za inne wykroczenia niż określone w art. 30 i art. 33 ustawy z dnia 27 lipca 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej /Dz.U. nr 53 poz. 297/, jeżeli wykroczenia te pozostają w związku z prowadzoną działalnością. Przesłanką cofnięcia zezwolenia
1. Przesłanką negatywną uniemożliwiającą uzyskanie zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu drogowego jest skazanie prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jeżeli od czasu odbycia kary pozbawienia wolności lub jej darowania nie upłynął okres 2 lat. 2. W sytuacji, gdy osoba fizyczna ubiegająca się o zezwolenie odpowiada wymogom przewidzianym w
Przepis par. 42 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234 ze zm./, nie stanowi o możliwości cofnięcia zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu drogowego, udzielonego osobie fizycznej w przypadku skazania jej prawomocnym wyrokiem za przestępstwo, którego
Osoba fizyczna posiadająca zezwolenie na prowadzenie publicznego transportu drogowego taksówką osobową, ukarana za kierowanie tym pojazdem w stanie wskazującym na spożycie alkoholu dopuszcza się wykroczenia "w związku z prowadzoną działalnością transportową" również wtedy, gdy bezpośrednio po odbiorze technicznie sprawnego pojazdu z warsztatu naprawczego kieruje nim na drodze publicznej nie przewożąc
Decyzja cofająca prawo jazdy /bezterminowo/ na podstawie innego orzeczenia lekarskiego, niż przewidziane w par. 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 10 grudnia 1983 r. w sprawie badań stanu zdrowia osób ubiegających się o prawo jazdy i kierowców - Dz.U. nr 70 poz. 315 ze zm./, narusza prawo materialne.
1. Skoro stosownie do art. 76 Prawa o ruchu drogowym uprawnienia do kierowania pojazdami są wydawane przez właściwe organy administracji państwowej w drodze decyzji, to wszelkie ograniczenia uprawnień wynikających z takiej decyzji, mogą nastąpić tylko w drodze decyzji wydanej po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, zgodnie z przepisami Kpa. 2. Jeżeli strona wezwana do udziału w postępowaniu
1. Przepis par. 16 ust. 1 pkt 2 lit. "c" rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234: zm. Dz.U. 1986 nr 3 poz. 21/ został wydany z przekroczeniem upoważnienia wynikającego z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej /Dz.U. nr 53 poz
Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie transportu drogowego taksówką osobową na podstawie przepisu par. 42 ust. 3a w związku z par. 16 ust. 1 pkt 2 lit. "d" oraz par. 19 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234 ze zm./ nie jest automatycznym następstwem nie zgłoszenia przerwy
W razie wszczęcia postępowania w ramach prokuratorskiej kontroli przestrzegania prawa zmierzającego do uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń o wymierzeniu kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, organ administracji państwowej obowiązany jest - na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa - zawiesić postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu
Wykładnia przepisu par. 16 ust. 1 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234 ze zm./ zmierzająca do rozszerzenia kręgu osób, którym można wydawać zezwolenia pomimo posiadania innych jeszcze źródeł utrzymania nie znajduje uzasadnienia w konstrukcji tego przepisu, który dopuszcza
Orzeczony przez kolegium do spraw wykroczeń zakaz prowadzenia pojazdów na okres 1 roku oznacza okresową utratę uprawnień warunkujących udzielenie zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu drogowego taksówką osobową i daje podstawę do obligatoryjnego cofnięcia tego zezwolenia zgodnie z par. 42 ust. 3a rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca
Przepisy ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ nie dają organom administracji państwowej podstawy do wydawania decyzji uprawniających do prowadzenia pojazdów na ściśle oznaczony czas lub dokonywania zmiany już wydanych decyzji przez wprowadzenie ograniczeń czasowych ważności prawa jazdy.
Par. 46 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 51 poz. 327 ze zm./ jako wyprzedzający powstanie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie może być interpretowany jako przepis szczególny w rozumieniu art. 196 par. 3 Kpa.
1. Stopień starszego marynarza jest - w rozumieniu par. 10 pkt 4 lit. "c" rozporządzenia Ministra - Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 17 sierpnia 1983 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych członków załóg polskich statków morskich /Dz.U. nr 52 poz. 232 ze zm./ - najniższym stopniem w hierarchii kwalifikacji zawodowych, który daje podstawę do ubiegania się o uzyskanie stopnia oficera pokładowego
Przepisy ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ nie wyłączają możliwości prowadzenia usług w zakresie szkolenia kandydatów na kierowców przez osoby fizyczne na podstawie zgłoszenia do ewidencji w trybie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/.
W przypadku szkody wyrządzonej osobom trzecim przez przedsiębiorstwa posługujące się statkami powietrznymi przy zabiegach agrotechnicznych stosuje się art. 435 § 1 k.c. w związku z art. 72, 73 i 88 prawa lotniczego (ustawa z dnia 31 maja 1962 r., Dz.U. nr 32, poz. 152 ze zm.).
1. Zasadą jest, że wszystkie podmioty prowadzące określoną działalność gospodarczą posiadają równe prawa do podejmowania i prowadzenia tej działalności. 2. Art. 79 ust. 1 ustawy z 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz. U. nr 6 poz. 35/ nie upoważnił wymienionych tam ministrów do określenia podmiotów uprawnionych do prowadzenia szkolenia kierowców.
Przepis par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 29 grudnia 1983 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów /Dz.U. 1984 nr 1 poz. 2/ wydany został z przekroczeniem delegacji z art. 62 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ i nie może stanowić podstawy do wydania decyzji odmawiającej dokonania rejestracji pojazdu,
Przepis par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 30 grudnia 1983 r. w sprawie warunków kursowego szkolenia kandydatów na kierowców oraz programów nauczania /Dziennik Taryf i Zarządzeń Komunikacyjnych nr 9 poz. 16/, według którego specjalistyczne kursy metodyczno-dydaktyczne prowadzą wyłącznie placówki Związku Zakładów Doskonalenia Zawodowego, wydany został z przekroczeniem upoważnienia
Podstawą prawną do wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie cofnięcia licencji członka personelu lotniczego stanowią przepisy rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie personelu lotniczego /Dz.U. nr 41 poz. 199/, nie zaś przepisy zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 24 czerwca 1964 r. w sprawie badań wypadków statków powietrznych /M.P. nr 44 poz. 210/.
Grunty państwowe zajęte pod drogi publiczne nie podlegają przekazaniu dyrekcjom okręgowym dróg publicznych w zarząd na podstawie art. 4 i art. 87 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/.
