Wyrok NSA z dnia 29 listopada 1988 r., sygn. IV SA 790/88

1. Stopień starszego marynarza jest - w rozumieniu par. 10 pkt 4 lit. "c" rozporządzenia Ministra - Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 17 sierpnia 1983 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych członków załóg polskich statków morskich /Dz.U. nr 52 poz. 232 ze zm./ - najniższym stopniem w hierarchii kwalifikacji zawodowych, który daje podstawę do ubiegania się o uzyskanie stopnia oficera pokładowego III klasy.

2. Pominięcie w powyższym punkcie stopnia szypra III i II klasy żeglugi krajowej wywołuje jedynie ten skutek, że osoby mające taki stopień muszą - w celu uzyskania stopnia oficera pokładowego III klasy - złożyć egzamin oraz odbyć 48-miesięczną dodatkową praktykę pływania, liczoną od daty uzyskania stopnia starszego marynarza bądź - jeżeli to jest niemożliwe lub mniej korzystne dla ubiegającego się - od daty uzyskania najniższego stopnia oficerskiego w żegludze morskiej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Stanisława A. na decyzję Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 31 maja 1988 r. w przedmiocie odmowy przyznania stopnia oficera pokładowego III klasy i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności kwotę złotych dwanaście tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Minister Transportu, Żeglugi i Łączności decyzją nr TAM-II/456/13/88 z dnia 31 maja 1988 r. utrzymał w mocy zakwestionowaną odwołaniem Stanisława A. decyzję Urzędu Morskiego w Sz. z dnia 18 grudnia 1987 r., odmawiającą przyznania stopnia oficera pokładowego III klasy. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że Stanisław A. nie spełnia warunków przewidzianych ani w par. 10, ani w par. 70 rozporządzenia Ministra - Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 17 sierpnia 1983 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych członków załóg polskich statków morskich /Dz.U. nr 52 poz. 232 ze zm./, gdyż nie odbył wymaganej praktyki pływania przez okres 48 miesięcy na statkach morskich w służbie pokładowej, w tym 30 miesięcy na stanowisku starszego marynarza /par. 10 pkt 4 lit. "c"/. Nie jest też oficerem korpusu osobowego Marynarki Wojennej i nie może skorzystać z przepisu szczególnego, to jest z par. 70 tego rozporządzenia. Przyznano mu świadectwo starszego marynarza z dniem 13 czerwca 1983 r. dlatego, że miał jedynie dyplom porucznika żeglugi przybrzeżnej, który podlega wymianie na dyplom szypra II klasy żeglugi krajowej. W kwestii tej wykorzystano dowód z arkusza kwalifikacyjnego z dnia 10 lutego 1978 r., wydanego przez jednostkę wojskową, z którego wynikało, że Stanisław A. ma stopień podoficerski, co daje możliwość wymiany na dyplom szypra III klasy. Stanisław A. odbył praktykę pływania na jednostkach Marynarki Wojennej w służbie pokładowej przez czas 184 miesięcy i 23 dni i ponadto ma 72 miesiące i 22 dni praktyki pływania w służbie państwowej na statkach morskich handlowych, w tym 33 miesiące i 3 dni dodatkowej praktyki pływania, liczonej od daty przyznania stopnia starszego marynarza. Z tej dodatkowej praktyki pływania nabył 9 miesięcy i 13 dni na stanowisku starszego marynarza, 15 miesięcy na stanowisku asystenta pokładowego oraz 8 miesięcy i 20 dni na stanowisku marynarza. Ponieważ do uzyskania stopnia oficera pokładowego III klasy wymagane jest posiadanie stopnia starszego marynarza oraz dodatkowej 48-miesięcznej praktyki pływania w charakterze członka załogi w specjalności pokładowej, w tym co najmniej 30 miesięcy na stanowisku starszego marynarza i 12 miesięcy na stanowisku asystenta pokładowego, to do uczynienia zadość tym warunkom Stanisławowi A. brakuje około 20 miesięcy praktyki pływania na stanowisku starszego marynarza.