1. Zgodnie z art. 7 i art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyłączenie gruntów rolnych z produkcji - w rozumieniu zaniechania ich dotychczasowego wykorzystania - było dopuszczalne po przeznaczeniu ich w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i po uzyskaniu decyzji określającej warunki wyłączenia. Dopiero
Artykuł 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ mówiący o miejscowym planie szczegółowym, nie stanowi aby plan ten miał zawierać ostateczny podział na działki. Plan taki ma określać przeznaczenie gruntu i wyznaczać linie rozgraniczające grunty o różnym przeznaczeniu. Jeżeli miejscowy plan szczegółowy zawiera podział terenów przeznaczonych
Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa nie może zasadnie odmówić przejęcia na podstawie art. 16 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./ nieruchomości przekazywanych z Państwowego Funduszu Ziemi rolniczym spółdzielniom produkcyjnym w użytkowanie, jeżeli w okresie użytkowania
Pogląd, że w postępowaniu o przejęcie części zarządzanej nieruchomości /art. 35 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wnioskodawca ma przedstawić projekt jej podziału, nie znajduje uzasadnienia prawnego, gdyż w żadnym razie par. 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych
1. Stronami postępowania administracyjnego o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu mogą być właściciele lub użytkownicy wieczyści sąsiednich działek. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi w pozostałej części.
Uprawnienie do żądania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości /art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ służy wyłącznie poprzedniemu właścicielowi lub jego następcy prawnemu.
Z przepisu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ wynika, że przepisów ustawy nie stosuje się do lokali mieszkalnych, będących w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych m.in. Ministrowi Obrony Narodowej. Wyłączenie to oznacza, że osobom zamieszkującym w takich lokalach dodatki mieszkaniowe nie przysługują mimo
Z przepisu par. 11 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311 ze zm./ wynika obowiązek zamieszczenia w umowie sprzedaży lokalu wysokości oprocentowania ceny, która ma być płatna w ratach. Przepis ten nie oznacza zakazu dla rady gminy ustalenia w drodze uchwały
Ostateczna decyzja administracyjna w sprawie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości wydana na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ stanowi podstawę wpisu w księgach wieczystych, przeto jej treść powinna odpowiadać wymogom umożliwiającym dokonanie takiego wpisu.
Cele dotychczasowe, o jakich mowa w art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ odnosić należy do sposobu korzystania z nieruchomości przed i po przeprowadzeniu przewodów i urządzeń, a nie do aktualnego bądź kolejnego właściciela nieruchomości. Jeżeli zatem w wyniku założenia określonych przewodów i urządzeń
1. O likwidacji drogi ogólnodostępnej, nie zaliczonej do żadnej z kategorii dróg publicznych, decyduje rada gminy na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, kierując się zbiorowymi potrzebami wspólnoty i uzasadnionym interesem członków
Zbędność nieruchomości /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ należy oceniać według stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie złożenia wniosku o zwrot wywłaszczonej nieruchomości.
Uregulowanie z art. 2 ust. 9 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ dotyczy przekształconych przedsiębiorstw państwowych i nie odnosi się do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa powstałych z przekształcenia innych niż przedsiębiorstwo państwowe osób pranych.
Z mocy art. 240 Kc i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ rozwiązaniu może podlegać także użytkowanie wieczyste powstałe z mocy prawa. Nie ma bowiem dostatecznych podstaw do różnicowania treści tego prawa w zależności od źródła jego powstania.
1. Decyzja o ustaleniu lokalizacji odnośnie inwestycji wymienionych w przepisie art. 36 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, stanowiąca samodzielne rozstrzygnięcie administracyjne, ma w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego i udzielenia pozwolenia na budowę znaczenie prejudycjalne, jej bowiem brak uniemożliwia rozpatrzenie sprawy w przedmiocie
Wobec wprowadzenia zmian do ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388/, polegających m.in. na skreśleniu art. 21 ust. 1 - 6 i ust. 10 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r., od 1 stycznia 1995 r. zniesiona została możliwość orzekania przez organy administracji
