Okoliczność, że organ wydający pozwolenie na budowę domu na terenie obszaru górniczego nie wykonał obowiązku uzgodnienia tego pozwolenia z Okręgowym Urzędem Górniczym /art. 37 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze - Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/, wskutek czego pozwolenie na budowę nie zawiera żadnych warunków co do zabezpieczenia budynku przed szkodą górniczą, nie zwalnia przedsiębiorstwa
Jeżeli w wyniku prawomocnego postanowienia o dziale spadku dokonano podziału nieruchomości rolnych wchodzących w skład spadku i przyznano je dwóm spośród trzech spadkobierców, a następnie jeden z nich przekazał otrzymaną (nowo utworzoną) nieruchomość następcy i czynności te zostały ujawnione w księgach wieczystych to osoba, która w czasie późniejszym uzyskała - w trybie art. 679 § 3 k.p.c. - postanowienie
Zagadnienie kredytowania przez banki kosztów dodatkowego zabezpieczenia wznoszonych budynków przed szkodami górniczymi nie ma wpływu na obowiązek zakładu górniczego zwrotu kosztów tego zabezpieczenia, wynikający z art. 50 ust. 3 pkt 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./.
1. Decyzja zarządu wydana na podstawie art. 43 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ stanowi decyzję administracyjną, która powinna odpowiadać przepisom Kpa, a w szczególności zawierać przesłanki, o których mowa w art. 107 par. 1 Kpa. 2. Protokół stwierdzający wynik głosowania członków zarządu nad uchwaloną przez ten organ
Urządzeniem zapewniającym trwałe zaopatrzenie trudności w wodę, o jakim mowa w art. 64 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./, jest między innymi podłączenie danej nieruchomości do sieci wodociągowej. Jeśli podłączenie takie zostało już wykonane, poszkodowanemu nie przysługuje roszczenie w związku z ponoszeniem opłaty za wodę.
Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ może być wydany nakaz wykonania zewnętrznych tynków obiektu budowlanego gdy ich brak jest równoznaczny z nieodpowiednim sposobem jego użytkowania lub użytkowania go w sposób zagrażający środowisku.
Bez względu na to, czy decyzję pierwszoinstancyjną w sprawie nadzoru budowlanego wydał rejonowy organ rządowej administracji ogólnej czy też organ samorządowy właściwy na podstawie porozumienia, o jakim mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, organem odwoławczym jest zawsze właściwy miejscowy wojewoda /art. 17 pkt 1 Kpa/.
Przeznaczenie nieruchomości do sprzedaży w drodze przetargu na podstawie art. 9 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ nie jest decyzją administracyjną. Ani ta ustawa ani art. 196 Kpa nie zawierają zaś przepisu szczególnego,
Stosownie do art. 48 ust. 1 w związku z art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 30, poz. 127) o zwrocie nieruchomości zbytej na podstawie umowy przewidzianej przez art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (j.t. Dz.U. z 1974 r., nr 10, poz. 64 z późn. zm.) orzeka rejonowy
Organem właściwym do wydania decyzji, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/ jest w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy - zarząd gminy. Jest to przepis szczególny w stosunku do art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U nr 16
1. "Niemożność przekwaterowania", o której mowa w art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, polega najczęściej na nie dających się akceptować zmianach w sytuacji osobistej i zawodowej osoby przekwaterowywanej. 2. Jeżeli następstwem przekwaterowania do innej miejscowości będzie konieczność zerwania dotychczasowych więzi zawodowych i ekonomicznych
Zaświadczenie wojewódzkiego urzędu ziemskiego stwierdzające, że nieruchomość jest przeznaczona na cele reformy rolnej, stosownie do art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13 ze zm.), nie jest decyzją administracyjną. Rozstrzygnięcie, czy dana nieruchomość nie podpada pod działanie wymienionego przepisu następuje w drodze
Przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na określony cel nie uzasadnia odmowy zwrotu nieruchomości nabytej w trybie przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości, jeśli mimo upływu wielu lat od nabycia nieruchomość ta nie została użyta na cel uzasadniający jej nabycie.
W wyniku podziału nieruchomości quoad usum współwłaściciel może nabyć prawo do dysponowanie nieruchomością w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jeżeli wynika to z treści umowy lub orzeczenia.
Ustalenie w miejscowym planie zagospodarowania, że zasadniczą funkcją planistyczną danego terenu jest zabudowa mieszkaniowa wysoka nie musi całkowicie wykluczać dopuszczalności, w konkretnych przypadkach, zabudowy mieszanej.
Ocena zdatności do użytku budynku warsztatowego / art. 42, ust. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ powinna obejmować także spełnienie wymagań ochrony środowiska, z uwzględnieniem położenia budynku względem budynków na działkach sąsiednich, jego przeznaczenia i przyszłych uciążliwości związanych z funkcjonowaniem warsztatu /art. 5 tej ustawy/.
Przez zajmowanie lokalu, o jakim mowa w art. 28 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, rozumie się realizację uprawnień najemcy do lokalu, co nie zawsze musi charakteryzować się zamieszkiwaniem w nim. Realizacja uprawnień najemcy lokalu może mieć wyraz w podejmowaniu różnorakich czynności związanych przedmiotowo z lokalem.
Przepisy art. 59 ust. 1 i 7 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./ nie stwarzają ograniczeń w dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych użytkowników wieczystych z tytułu trwałego uszkodzenia gruntu rolnego lub leśnego na skutek robót górniczych.
Zgodnie z art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/ dopiero po dostarczeniu pomieszczenia zastępczego może być wszczęte postępowanie egzekucyjne. Skoro pomieszczenie zastępcze nie zostało dostarczone, postępowanie egzekucyjne nie mogło być wszczęte.
Zgodnie z art. 39 ustawy z dnia 22 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ oddanie nieruchomości państwowych organizacjom społecznym w odpłatne użytkowanie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, nastąpić mogło tylko w drodze decyzji administracyjnej.
Przewidziana w art. 5 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ ochrona uzasadnionych interesów osób trzecich obejmuje nie wszystkie, a w każdym razie nie subiektywnie pojęte przez te osoby interesy, lecz interesy przedmiotowo i normatywnie zobiektywizowane i skonkretyzowane.
Realizacja inwestycji w postaci budowy ulicy, stanowiąca negatywną przesłankę rozstrzygnięcia w zakresie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/, musi wiązać się z konkretnymi robotami i nakładami inwestycyjnymi, wskazującymi na wykonanie takiego obiektu budowlanego
Samowolne wykonanie ogrodzenia ogólnodostępnego terenu osiedla mieszkaniowego, z przeznaczeniem na parking dla samochodów tylko niektórych mieszkańców osiedla, i wyłączenie wskutek tego możliwości korzystania z tego terenu przez innych mieszkańców stanowi niedopuszczalne pogorszenie warunków użytkowych w rozumieniu art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U.
