Uchwała SN z dnia 19 września 1991 r., sygn. III CZP 82/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Janiny S. przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcji Wikliniarskiej „LAS” w P. o nakazanie złożenia oświadczenia woli po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 25 czerwca 1991 r. I ACz 98/91 – do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy na tle unormowania zawartego w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (j.t. Dz.U. nr 30, poz. 127 z 1991 r.), a poprzednio w art. 74 ust. 1 tejże ustawy (Dz.U. nr 22, poz. 99 z 1985 r.), przyjąć należy, że w wypadku, gdy o zwrocie nieruchomości wywłaszczonej, tj. nabytej od właściciela przez ubiegającego się o wywłaszczenie umową cywilnoprawną, orzeka sąd na drodze procesu cywilnego, przesłanką prejudycjalną jego rozstrzygnięcia jest uprzednia decyzja organów administracji państwowej ustalająca, czy zachodzą przesłanki zwrotu (zbędność nieruchomości i brak jej użycia na cele, dla których została ona w omawianym trybie nabyta), czy też ustalenie to należy do kompetencji sądu?”

podjął następującą uchwałę:

Stosownie do art. 48 ust. 1 w związku z art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 30, poz. 127) o zwrocie nieruchomości zbytej na podstawie umowy przewidzianej przez art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (j.t. Dz.U. z 1974 r., nr 10, poz. 64 z późn. zm.) orzeka rejonowy organ rządowej administracji ogólnej.