Artykuł 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ ma na celu zapobieganie kumulowaniu w ręku jednej osoby prawa własności dwóch lub więcej domów jednorodzinnych lub działek budowlanych przeznaczonych pod budowę takich domów, nie może zatem być interpretowany w ten sposób, że niedopuszczalność nabycia obejmuje wszelkie działki
Jakkolwiek decyzje o sprzedaży lokalu w domu wielomieszkaniowym mają charakter uznaniowy, to jednak ze względu na wąski krąg osób uprawnionych do kupna takich lokali, ustalonych w art. 15a ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach z dnia 14 lipca 1961 r. /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159/ i postanowieniach przepisów art. 31 ust. 1, art. 5 ust. 2 i art. 36 ust. 2 Prawa lokalowego chroniących prawa
Wzniesienie bez pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego na działce, oddanej osobie fizycznej w użytkowanie wieczyste z przeznaczeniem pod budowę domu jednorodzinnego, nie uzasadnia przejęcia tej nieruchomości wraz z budynkiem na własność Państwa bez odszkodowania na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jeżeli terenowy organ
W sprawach dotyczących ustalenia należności Państwa z tytułu opłat za pierwsze urządzenie ulic i placów komunikacyjnych oraz innych urządzeń komunalnych przewidziany jest przepisami szczególnymi tryb postępowania.
Odległości określonych obiektów budowlanych od innych budynków, urządzeń i granic nieruchomości, przewidziane w rozporządzeniu Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/, są podane z reguły jako odległości minimalne. Organ administracji zatem, uwzględniając interes właścicieli
O charakterze domu letniskowego nie decydują jego warunki techniczne, zgodnie bowiem z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ o charakterze domu letniskowego decyduje jego przeznaczenie /służy wyłącznie do wypoczynku właściciela i jego osób bliskich/ i położenie /wieś lub teren przeznaczony na rekreację ludności/. Jeżeli zatem lokal położony w takim domu
1. W myśl art. XIX przepisów wprowadzających kodeks cywilny ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych wymaga założenia dla nich księgi wieczystej, co dowodzi, że wpis taki ma charakter konstytutywny, to znaczy - jest jedną z przesłanek powstania takiej własności. 2. Organ administracji państwowej, któremu znana jest okoliczność, że toczy się postępowanie przed sądem powszechnym o zniesienie
Uprawnienia właściciela do zamieszkania w lokalu stanowiącym przedmiot jego odrębnej własności, zawarte w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, mają bezwzględne pierwszeństwo przed uprawnieniami wynikającymi z innych przepisów, w tym także z art. 39 tej ustawy. Wyłącza to możliwość zadysponowania przez organ administracji takim lokalem na rzecz osób
1. Organ odwoławczy, mający wątpliwości co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, powinien przeprowadzić postępowanie dowodowe uzupełniające /art. 136 Kpa/, bądź też uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia /art. 138 par. 2 Kpa/. Utrzymanie w takim wypadku wadliwej decyzji organu I instancji w mocy, a następnie wskazanie temu
Przepis art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ według którego urządzenia zaopatrzenia w wodę i urządzenia kanalizacyjne miast wykonywane są na koszt Państwa, nie wyłącza stosowania przepisu art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /t.j. Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./, zgodnie z którym część
Rolnik, który nabył w drodze umowy nieformalnej nieruchomość rolną, jednakże nie wszedł w jej posiadanie przed 4 listopada 1971 r., nie mógł nabyć własności tej nieruchomości na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych /Dz.U. nr 27 poz. 250 ze zm./, nie odpowiada bowiem warunkom określonym w tym przepisie.
Jeżeli w dniu wydania decyzji naczelnika gminy ustalającej kandydata na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej, strona nie posiadała już tej nieruchomości rolnej, gdyż posiadanie to utraciła wcześniej, a wniesionej do sądu powszechnego sprawy o przywrócenie posiadania nie popierała, bowiem mimo wezwania sądu nie uiściła opłaty sądowej, to nie może powoływać się skutecznie na prawo pierwszeństwa do
Dla uznania danej choroby za zawodową wystarczy - stosownie do par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 45 poz. 271/ - ustalenie, że choroba ta mieści się w wykazie chorób zawodowych i została spowodowana wykonywaniem zatrudnienia w warunkach narażających na jej powstanie. Wystarczy zatem samo stwierdzenie istnienia warunków narażających
Zgodnie z dyspozycją art. 49 ust. 3 Prawa lokalowego /ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Dz.U. nr 14 poz. 84/ właściwy organ administracji państwowej winien odmówić zgody na zamianę mieszkań zarówno wtedy, gdy wskutek zamiany doszłoby do naruszenia obowiązujących przepisów, jak i wówczas, gdy spowodowałoby to istotne pogorszenie warunków mieszkalnych osób zajmujących część lokalu nie objętą zamianą
1. Znajdujące się w lokalu mieszkalnym pomieszczenie bez okna nie może być zaliczone do powierzchni mieszkalnej, o jakiej mowa w przepisach ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, ponieważ nie spełnia - w świetle przepisów rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 13 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
Upoważnienie organów administracji państwowej do umarzania - m.in. posiadaczom gospodarstw specjalistycznych - kredytów bankowych, określone w par. 10 ust. 1 zarządzenia Ministrów Rolnictwa i Finansów z dnia 22 kwietnia 1976 r. w sprawie zasad tworzenia zespołów rolników indywidualnych, specjalizacji i kooperacji w rolnictwie /M.P. nr 19 poz. 88 ze zm./, nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej
Nieruchomość położona poza obszarem i granicami Rzeczypospolitej Polskiej sprzed 1939 r. nie może być uznana za mienie pozostawione na terenach, które w związku z wojną 1939 r. nie wchodzą obecnie w skład obszarów PRL, wobec czego brak jest podstaw do przyznania ekwiwalentu przewidzianego w par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 1970 r. w sprawie zaliczania wartości mienia nieruchomego
Prawo współwłasności lub własności domu jednorodzinnego, albo lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, nie jest równoznaczne z zajmowaniem takiego domu lub lokalu. Pojęcie zajmowania lokalu, użyte w art. 21 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, jest pewnym stanem faktycznym, który wprawdzie z zasady pokrywa się ze stanem prawnym /własność, najem/, lecz
Dzierżawca nie prowadzący racjonalnej gospodarki nie może korzystać z pierwszeństwa nabycia dzierżawionej nieruchomości z Państwowego Funduszu Ziemi, przewidzianego par. 12 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i tryby sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/.
1. Punkt skupu /zlewnia/ mleka służy przetwórstwu mleka, a nie bezpośrednio jego produkcji, wobec czego grunt dotychczas użytkowany rolniczo, przeznaczony na budowę takiej zlewni traci charakter gruntu rolnego. 2. Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./ zmiana przeznaczenia gruntów
Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ lokal mieszkalny, stanowiący odrębną nieruchomość tylko wówczas wyłączony jest spod szczególnego trybu najmu, gdy zamieszkuje w nim właściciel, jego dzieci lub rodzice.
Brak możliwości kompleksowego rozwiązania spraw gospodarki ściekowej nie zwalnia zakładu od obowiązku prowadzenia właściwej eksploatacji posiadanych urządzeń.
1. Uproszczone plany zagospodarowania przestrzennego gmin nie odpowiadają przepisom ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1975 nr 11 poz. 67 ze zm./, a zatem nie mogą być podstawą zarządzeń o przejęciu na własność Państwa terenów budowlanych wyznaczonych w takich planach. 2. Zgodnie z par. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 stycznia 1970 r. w sprawie zasad przejmowania
1. Artykuł 10 ust. 2 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10. poz. 64 ze zm./, nakładający na ubiegającego się o wywłaszczenie obowiązek dostarczenia właścicielowi nieruchomości zamiennej, ma charakter obligatoryjny we wszystkich wypadkach, gdy istnieje możliwość dostarczenia takiej nieruchomości. 2. Jeżeli plan zagospodarowania
