Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2012 r., sygn. I SA/Wa 253/12
Z treści art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej uprawniającego organ do przyznania wskazanego w tym przepisie zasiłku celowego oraz art. 3 ust. 1 w/w aktu definiującego cele instytucji pomocy społecznej, nie wynika, że organ I instancji jest zobligowany ustalić oraz zawrzeć w uzasadnieniu decyzji danych dotyczących własnych możliwości finansowych - a w przypadku organu nadrzędnego
Przyznana skarżącej pomoc ma jedynie charakter uzupełniający względem świadczeń udzielanych stronie w ramach NFZ, jak również stwierdził, że rozmiar przyznawanego świadczenia powinien być odpowiedni do okoliczności uzasadniających jej udzielenie (a więc m. in. winno być determinowane niezbędnymi potrzebami strony), co dostatecznie uzasadniało jego przyznanie w niższej, niż wnioskowana, kwocie.
Sąd Wojewódzki bezzasadnie w związku z powyższym uznał, że w toku prowadzonego przed organami obu instancji postępowania doszło do naruszenia art. 7, 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. Organy obu instancji wydały bowiem prawidłowe orzeczenia, które zostały oparte na wystarczającym dla rozstrzygnięcia materiale dowodowym. Wskazane decyzje zawierały przy tym uzasadnienie odpowiadające wymogom, o których mowa