Nie przeprowadzenie w sposób należyty postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie rozważenie charakteru pobytu osoby zainteresowanej w miejscowości, z której dojeżdża ona do pracy i nie przeprowadzenie w sposób szczegółowy i wszechstronny postępowania dowodowego stanowi naruszenie art. 7 i art. 8 Kpa, a także art. 77 par. 1 Kpa. Organy administracji są bowiem zobowiązane do podejmowania wszelkich
1. Odpowiedź organu administracji państwowej wyższego stopnia, udzielona stronie na jej zażalenie złożone w sposób przewidziany w art. 37 par. 1 Kpa stwierdzająca niesłuszność merytoryczną jej żądania, jest decyzją administracyjną. 2. Od takiej decyzji, jako wydanej w pierwszej instancji choćby z naruszeniem właściwości instancyjnej, stronie przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia a nie skarga
Szczególny przepis, jakim jest art. 174 Kpa ma na celu umożliwienie naprawienia błędu prawnego, którego naprawienie nie byłoby już w zasadzie możliwe w postępowaniu odwoławczym z uwagi na zakaz wynikający z art. 139 Kpa, chyba że, chodziłoby o rażące naruszenie prawa lub interesu społecznego.
Zgodnie z art. 138 Kpa organ odwoławczy uchylając decyzję organu I instancji jest zobowiązany do określenia swego stanowiska w sprawie, co powinno nastąpić poprzez orzeczenie co do istoty sprawy, umorzenie postępowania lub przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Decyzja organu odwoławczego ograniczająca się tylko do uchylenia decyzji organu administracji I instancji jest
Postępowanie wyjaśniająco-dowodowe w sprawie dotyczącej naprawienia uszkodzeń gnojownika spowodowanych eksploatacją górniczą powinno zmierzać do ustalenia związku przyczynowego między tymi uszkodzeniami a eksploatacją górniczą. Nie wyjaśnienie sprzecznych opinii biegłych, z których jeden występował w postępowaniu przed organem I instancji, a drugi w postępowaniu przed Komisją Odwoławczą do spraw Szkód
Sprawy nauki nie zostały poddane kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy art. 196 par. 2 pkt 14, ani na mocy ustawy szczególnej, a zatem Sąd ten nie jest właściwy w sprawach ze skarg na odmowę zatwierdzenia stopnia naukowego doktora habilitowanego.
Art. 208 Kpa stanowi wyłączną podstawę prawną orzekania przez sąd o kosztach, nie przewiduje zasądzenia od strony kosztów postępowania na rzecz organu administracyjnego w związku z oddaleniem skargi. Wynika to z faktu, że stroną przeciwną wobec strony skarżącej przed Naczelnym Sądem Administracyjnym jest organ administracji państwowej, to znaczy jednostka budżetowa. Wpis zaś od skargi na decyzję administracyjną
Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zaskarżone decyzje według stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili ich wydania.
Postanowienie o wznowieniu postępowania nie daje podstawy do wydania nowej decyzji rozstrzygającej co do istoty sprawy. Postanowienie takie umożliwia jedynie właściwemu organowi przeprowadzenie postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa i po stwierdzeniu, że istnieją przesłanki z art. 145 par. 1 Kpa - uchylenia dotychczasowej decyzji. Dopiero uchylając dotychczasową decyzję organ administracji
W świetle statutu Ligi Ochrony Przyrody do celów tej organizacji należy m.in. ochrona wszelkich dziedzin środowiska przyrodniczego oraz podejmowanie działań zmierzających do ochrony środowiska. Zarząd Wojewódzki tej organizacji występujący w sprawie przeciwdziałania zagrożeniom środowiska działa zgodnie z celami statutowymi i stosownie do art. 31 par. 1-5 Kpa uczestniczy w postępowaniu na prawach strony
Uprawnienia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska mają charakter uznaniowy /"może umorzyć"/. Załatwienie sprawy objętej tzw. uznaniem administracyjnym nie jest jednak równoznaczne z dowolnością rozstrzygnięcia. W myśl art. 7 Kpa organy administracji państwowej w toku postępowania są obowiązane do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy mając na względzie
W postępowaniu administracyjnym konieczne jest dokładne wyjaśnienie - jak tego wymaga art. 7 Kpa - stanu faktycznego, polegającego na ustaleniu istnienia /bądź nie/ szkody górniczej. Można to uczynić przez zebranie materiału dowodowego /art. 77 par. 1 Kpa/ przy pomocy środków dowodowych wymienionych w art. 75 Kpa. Do takich środków należą między innymi opinie biegłych. Opinia biegłego jest zawsze dowodem
1. "Decyzja w sprawie zmiany w sieci przedszkoli" /par. 8 ust. 3 załącznika nr 1 do zarządzenia Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 8 stycznia 1982 r. w sprawie organizacji placówek wychowania przedszkolnego - Dz.Urz. MOiW nr 1 poz. 1/ nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi na odmowne
Uiszczenie wpisu po upływie 7-dniowego terminu powoduje odrzucenie skargi w związku z art. 212 Kpa oraz art. 16 ust. 1 i 3 oraz art. 36 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./.
Decyzja uchylająca dokonanie wpisu w rejestrze mieszkańców i w dowodzie osobistym o zameldowaniu na pobyt stały wydana w wyniku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa jest zgodna z prawem jeżeli skarżący zgłaszając wniosek o zameldowanie w lokalu wprowadził w błąd organy administracji gdyż w lokalu tym nie przebywał. Działanie skarżącego było działaniem bezprawnym, w związku
Zadaniem postępowania w przedmiocie sposobu naprawy uszkodzeń w budynku mieszkalnym spowodowanych eksploatacją górniczą było - jak tego wymaga przepis art. 7 Kpa - dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego przez zebranie całego materiału dowodowego /art. 77 par. 1 Kpa/, także zawnioskowanego przez stronę, jeżeli ma znaczenie na wynik sprawy /art. 78 Kpa/. Materiał dowodowy mający wyjaśnić, czy uzasadniony
Skoro do decyzji skarżący wybrał administracyjny tryb weryfikacji /tryb nadzoru/ i skorzystał z tego trybu - przedmiotem skargi do sądu w takiej sytuacji może być jedynie decyzja wydana w trybie nadzoru, a nie decyzje, które były kontrolowane w tym trybie.
Jeżeli organy administracji państwowej doszły do przekonania, że skarżąca w danym lokalu nie zamieszkuje, przy czym stanowisko swe uzasadniły w sposób szczegółowy i logiczny, podając dlaczego dają wiarę dowodom na których oparły swe ustalenia, natomiast odmawiają wiarygodności dowodom przeciwnym, to podniesiony w skardze zarzut naruszenia art. 80 i 107 par. 3 Kpa nie jest zasadny. Ocena materiału dowodowego
1. Wprawdzie zameldowanie nie jest uzależnione od uprawnień do lokalu, lecz stanowi jedynie dowód miejsca pobytu danej osoby /art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. nr 14 poz. 85/, jednak organ powinien uznać zasadność zameldowania na pobyt stały osoby, która nawet stale w nim nie przebywa, ale wiąże z nim trwale interesy życiowe jako właściciel
Powołanie w decyzji administracyjnej jedynie tytułu ustawy, bez wskazania określonego jej przepisu nie może być uznane za określenie podstawy prawnej podjętej decyzji.
W prawie administracyjnym obowiązuje zharmonizowana z Konstytucją PRL ogólna zasada, w myśl której wszelkie ograniczenia obywateli w zachowaniach zgodnych z ich wolą mogą wynikać wyłącznie z przepisów prawa. Ta podstawowa zasada działania administracji państwowej w praworządnym państwie oznacza, iż organ wydający decyzję nie może nałożyć na obywatela obowiązku, ani odmówić mu przyznania uprawnienia
Stwierdzenie, że ostateczna decyzja jaką wydał organ I instancji w trybie art. 132 Kpa podjęta została z rażącym naruszeniem prawa /np. w wyniku jedynie częściowego uwzględnienia odwołania/, mogło co najwyżej uzasadniać wszczęcie postępowania w trybie tzw. nadzoru administracyjnego, lecz nie dawało podstaw do weryfikowania ostatecznej decyzji administracyjnej w postępowaniu odwoławczym.
Dopóki sprawa nie została zakończona decyzją ostateczną, strona może zmodyfikować swoje żądanie, a organ administracji państwowej ma obowiązek na nowo ocenić to żądanie w świetle przepisów prawa materialnego po wyczerpującym ustaleniu stanu faktycznego.
