Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 1 października 2018 r., sygn. I SA/Gl 15/18
W świetle art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny może ocenić zaskarżony wyrok jedynie w zakresie wynikającym z zarzutów skargi kasacyjnej, czyli pod kątem ewentualnego naruszenia szczegółowo wskazanych w tych zarzutach przepisów prawa (z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu oraz innych jednostek redakcyjnych). Nie jest natomiast władny badać, czy sąd administracyjny pierwszej
Art. 141 § 4 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną tylko wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, przez co uniemożliwia kontrolę kasacyjną zaskarżonego wyroku.
Art. 141 § 4 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną tylko wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, przez co uniemożliwia kontrolę kasacyjną zaskarżonego wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny może ocenić zaskarżony wyrok jedynie w zakresie wynikającym z zarzutów skargi kasacyjnej, czyli pod kątem ewentualnego naruszenia szczegółowo wskazanych (wyartykułowanych) i odpowiednio uzasadnionych przepisów prawa. Wadliwe sformułowanie podstaw kasacyjnych podobnie jak ich nieprawidłowe uzasadnienie obciąża stronę wnoszącą ułomnie skonstruowany środek zaskarżenia, uniemożliwiając