Wyrok NSA z dnia 28 września 2018 r., sygn. I FSK 1894/16

Art. 141 § 4 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną tylko wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, przez co uniemożliwia kontrolę kasacyjną zaskarżonego wyroku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 28 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2016 r. sygn. akt VIII SA/Wa 633/15 w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie) z dnia 3 czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. Zl na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I FSK 1894/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 23 czerwca 2016 r., sygn. akt VIII SA/Wa 633/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 3 czerwca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

1. Z podanego przez Sąd stanu faktycznego sprawy wynika, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z 23 lutego 2015 r. określającą skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r.

1.2. Podstawę prawną decyzji stanowił m.in. art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym w tej sprawie: Dz.U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej - u.p.t.u.).

1.3. Organ odwoławczy zgodził się z organem pierwszej instancji, że skarżący w wyżej wymienionym okresie odliczył w sposób nieuprawniony podatek naliczony z fikcyjnych faktur wystawionych przez B. sp. o.o.