"Niesumienne lub oczywiście niewłaściwe postępowanie" /art. 208 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ dotyczy zachowania Strony w trakcie postępowania sądowoadministracyjnego, nie zaś przed tym postępowaniem.
Z uwagi na to, że przedmiotowa sprawa, odroczenie terminu rozpoczęcia ewidencjonowania usług przewozu osób i bagażu taksówkami osobowymi i bagażowymi przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy zobowiązań podatkowych, a konkretnie, odroczenia terminu rozpoczęcia ewidencjonowania usług przewozu osób i bagażu taksówkami osobowymi i bagażowymi przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to tym samym, nie mieści
Wniesienie skargi na przewlekłość postępowania, która została złożona po zakończeniu postępowania, którego dotyczyła pozostaje w sprzeczności z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez uzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/. Ponadto wniesienie skargi w dniu kiedy powołana wyżej ustawa jeszcze nie obowiązywała
Zgodnie z art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zażalenie na postanowienie o odrzuceniu środka zaskarżenia z powodu nieuiszczenia wpisu, wolne jest od obowiązku jego uiszczania.
Skarga o przewlekłości postępowania ma uzasadnienie wtedy, gdy bez nieuzasadnionej zwłoki naruszone zostało prawo strony do jej rozpoznania. Zasada ta została zawarta w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/. Stosownie do art. 2 ustawy o nieuzasadnionej zwłoce
Par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/ koresponduje z postanowieniem art. 54 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, zgodnie z którym "organ (...) przekazuje sądowi skargę wraz
Postępowanie o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 55 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ jest odrębnym postępowaniem, wszczynanym na wniosek skarżącego w przypadku niezastosowania się przez organ do obowiązku przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od dnia
Sprawy przyznania, odmowy przyznania i cofania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego, mimo tożsamości pod względem podmiotowym /organ, strona/, winny być załatwione odrębnymi decyzjami jako odrębne sprawy administracyjne, ponieważ przedmiotem każdej z tych spraw jest inna treść stosunku administracyjnoprawnego /przesłanek warunkujących rozstrzygnięcie/, inny stan faktyczny i podstawa
Nie można mówić o oczywistej bezzasadności wniosku o ukaranie grzywną z tego powodu, że jeden z załączników do tego wniosku nie spełnia wymogów formalnych przewidzianych dla skargi. Brak formalny skargi nie dyskwalifikuje jej od razu, jak wynika z art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Skoro na podstawie art. 211 i art. 212 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wpis jest opłatą sądową zaliczaną do kosztów sądowych - na podstawie art. 227 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 198 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi na zarządzenie przewodniczącego
Dyrektor Izby Celnej nie jest legitymowany do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w sprawie dotyczącej decyzji izby skarbowej, wydanej przed 1 września 2003 r.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/ wyraźnie rozróżnia sytuacje, w których uiszcza się wpis od skargi wniesionej w trybie art. 54 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze
Ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych /Dz.U. nr 137 poz. 1302/ określa jedynie kompetencje organów podatkowych w postępowaniu administracyjnym, natomiast nie wskazuje jaki organ ma obowiązek
Potrzeba wykładni może być wyłącznie wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia /art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
W sprawach pism wnoszonych do sądu administracyjnego przez adwokata lub radcę prawnego istnieje z mocy samego prawa obowiązek jednoczesnego uiszczenia opłaty stałej pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania lub jego odrzucenia.
Fakt, iż pełnomocnik dokonał opłaty zażalenia na postanowienie w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej za pomocą znaków opłaty sądowej, nie może stanowić przesłanki do jego odrzucenia ponieważ zgodnie z art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zażalenie wniesione na postanowienie o odrzuceniu skargi, skargi
Ostateczna decyzja administracyjna, mimo jej zaskarżenia do sądu administracyjnego, stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.
Przepis art. 219 par. 2 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, przewiduje, że "opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu". Oznacza to, że opłaty tej nie można uiścić znakami opłaty sądowej. W takim przypadku znaki opłaty sądowej podlegają zwrotowi
Jakkolwiek wojewódzki sąd administracyjny nie jest związany granicami skargi, to zgodność stanowiska podatnika i organu podatkowego co do powstania obowiązku podatkowego nie dawała podstaw do ingerencji sądu w subiektywną sferę zamiarów podatnika, który nie kwestionował zastosowania art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr
Sąd administracyjny rozpatrując wniosek o przyznanie prawa pomocy, winien brać pod uwagę wyłącznie rzeczywistą sytuację materialną wnioskodawcy, a nie jego domniemane możliwości zarobkowe, które - bez względu na przyczynę - nie są wykorzystywane.
