Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. II OSK 1092/21
Zgodnie z art. 22 § 2a O.p. organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje zatem na przesłankę, spełnienie której powoduje, że
W sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych organ podatkowy nie może wymagać od podatników klasyfikacji statystycznej usług według PKWiU jako warunku koniecznego do oceny stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna powinna koncentrować się na ocenie prawnych konsekwencji opisanych czynności, a nie na wymuszaniu spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych przez prawo warunków proceduralnych.
W postępowaniu dotyczącym ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, kluczowe jest, aby zarzuty skargi kasacyjnej odnosiły się do naruszenia właściwego przepisu, tj. art. 22 § 2a O.p., który określa, iż organ podatkowy ogranicza pobór zaliczek na podatek, gdy podatnik uprawdopodobni, że zaliczki byłyby niewspółmierne do podatku należnego od przewidywanego dochodu lub zysku
Właściwa i adekwatna do indywidualnej sprawy egzekucyjnej metoda określenia wysokości opłat egzekucyjnych i manipulacyjnych jest niezbędna do zgodnego z prawem obciążenia podmiotu egzekwowanego i nie może być uzasadniona jedynie formalnoprawnymi przesłankami, lecz musi odzwierciedlać realny nakład pracy organu egzekucyjnego oraz współmierność z wartość i skomplikowanie danej sprawy egzekucyjnej, zgodnie