1. O naruszeniu prawa w rozumieniu art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ przez osobę wykonującą samodzielną funkcję techniczną projektanta można mówić tylko wówczas, gdy chodzi o przepis prawa, którego obowiązek przestrzegania ustawa adresuje do projektanta. 2. Naruszenie art. 3 prawa budowlanego następuje nie przez zaprojektowanie obiektu
Organ administracji wydaje decyzję biorąc za podstawę stan rzeczy w chwili orzekania. Już w czasie wydania przez organ I instancji pierwszej decyzji w tej sprawie skarżący miał ukończone 35 lat a zatem nie był młodym rolnikiem w rozumieniu par. 7 ust. 2 pkt 5 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości
Wystarczającą przesłanką nałożenia na zasadzie art. 26 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ na zakład obowiązków określonych w art. 25 ust. 3 tej ustawy w zakresie zapobiegania szkodom, jest ustalenie, że zakłócenie stosunków wodnych w nieruchomościach innych osób pozostaje w związku z posiadanym przez ten zakład pozwoleniem wodnoprawnym. Nie ma zaś znaczenia
Z punktu oceny uprawnień zainteresowanego do pierwszeństwa w nabyciu spornej nieruchomości nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że skarżąca "posiada potencjalnych następców z kwalifikacjami rolniczymi". Okoliczność ta mogłaby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia tylko wtedy, kiedy doszłoby do przekazania gospodarstwa następcy i następca jako młody rolnik ubiegałby się o nabycie tej nieruchomości,
Zajmowanie lokalu mieszkalnego przez podnajemcę nie może być oceniane jako samowolne w rozumieniu art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ tylko z tego powodu, że w czasie trwania stosunku podnajmu najemcy cofnięto przydział lokalu na podstawie art. 46 tej ustawy.
Umowa o oddanie w użytkowanie wieczyste państwowych gruntów rolnych bądź leśnych z przeznaczeniem na cele indywidualnej rekreacji była prawną czynnością nabycia gruntów w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./, stwarzającą obowiązek uiszczenia przez użytkownika wieczystego jednorazowej
Obowiązek wykonania rozbiórki obiektów, o których mowa w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, wynika bezpośrednio z tego przepisu prawa i podlega wykonaniu w drodze egzekucji administracyjnej /art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./.
Wskazanie, że określony sposób zainwestowania danego terenu zmienia jego planowe przeznaczenie uzasadnia stwierdzenie, iż w danym przypadku nastąpiło rażące naruszenie ustaleń planu miejscowego.
1. Art. 4 ustawy z dnia 22 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ wprowadził zasadę odpłatności za korzystanie z gruntów państwowych we wszystkich formach /zarząd, użytkowanie i użytkowanie wieczyste/ przez wszystkich użytkowników tych gruntów, w tym także przez państwowe jednostki organizacyjne będące jednostkami budżetowymi, z wyłączeniem gruntów
Okoliczności mające wskazywać na rzekomo bliski termin realizacji inwestycji, powoływane przez wnioskodawcę wywłaszczenia przy braku ważnej decyzji o lokalizacji inwestycji, nie uzasadniają odmowy zwrotu uprzednio wywłaszczonego terenu byłemu właścicielowi.
Odmowa dokonania zamiany lokalu zajmowanego na upatrzony lokal zwolniony, w ramach ruchu ludności, w sytuacji gdy wnioskodawca nie ubiegał się o umieszczenie na liście zamian, o jakiej mowa w par. 12 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1981 r. w sprawie zasad i trybu przydziału mieszkalnych /Dz.U. 1985 nr 40 poz. 196/, nie można uznać za decyzję wydaną z naruszeniem granic uznania
1. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste na podstawie art. 231 par. 3 Kodeksu cywilnego nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. 2. Skarga na decyzję organu odwoławczego uchylającego decyzję organu I instancji o oddaniu na podstawie art. 231 par. 3 Kc działki budowlanej w wieczyste użytkowanie i umorzeniu postępowania pierwszej instancji podlega oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Postępowanie w sprawie umorzenia kary pieniężnej wymierzonej za odprowadzanie ścieków /par. 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1975 r. w sprawie klasyfikacji wód, warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki, oraz kar pieniężnych za naruszanie tych warunków - Dz.U. nr 41 poz. 214/ jest postępowaniem odrębnym od postępowania w sprawie wymierzenia tej kary /par. 9-11 rozporządzenia/, przy
Z mocy art. 63 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230/ zakład wodociągowo-kanalizacyjny jest zobowiązany do budowy i utrzymywania urządzeń zabezpieczających wody przed zanieczyszczeniem, przy czym oczekiwanie na zbudowanie nowej oczyszczalni ścieków nie zwalnia takiego zakładu z obowiązku utrzymywania w należytym stanie wykorzystywanych urządzeń, ich ulepszenia i
Przy wydawaniu decyzji na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, nie jest możliwe orzeczenie o przekwaterowaniu małżonków do dwóch różnych lokali, jako prowadzące do faktycznego rozbicia rodziny, sprzecznego z art. 23 Krio.
1. W świetle par. 13 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/ decyzja o ustaleniu kandydata na nabywcę nieruchomości ma charakter uprawnienia, które traci ważność w razie zaistnienia warunku rozwiązującego w postaci upływu ustalonego w niej terminu do sporządzenia umowy przeniesienia własności
Zarówno w świetle stosowanych zasad kształtowania osiedli mieszkaniowych, jak i w praktyce realizacyjnej garaże są traktowane jako obiekty towarzyszące budownictwu mieszkaniowemu, uwzględniane w strukturalnych jednostkach mieszkaniowych. W tym stanie rzeczy brak podstaw do przyjęcia, że budowanie ich na terenach przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe jest sprzeczne z planowym przeznaczeniem terenu
Jeżeli dla danej jednostki osadniczej istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ustanowiony zgodnie z prawem, niedopuszczalne jest wydawanie decyzji administracyjnych w sprawach wykorzystania w tej jednostce osadniczej gruntów na cele inwestycyjne na podstawie materiałów do planu.
1. Lokal dostarczony na przekwaterowanie osobie wywłaszczonej z nieruchomości o którym mowa w art. 33 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ nie jest elementem odszkodowania za wywłaszczenie. Orzekanie o zwrocie lokalu dostarczonego na wykwaterowanie narusza dyspozycję par. 3 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września
