Uregulowanie zawarte w art. 51 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. 1974 nr 38 poz. 230/ pozwala bez zgody osób zainteresowanych na wykonanie robót i urządzeń koniecznych do trwałego polepszenia zakłóconych w sposób niedozwolony stosunków wodnych oraz na usunięcie przyczyn sporów sąsiedzkich o odpływy wód.
Okoliczność, że stroną umowy o opiekę nad najemcą jest osoba zamieszkująca w sąsiednim lokalu i tym samym mogąca opiekę tę sprawować bez zawierania umowy, nie stanowi przesłanki uzasadniającej odmowę wyrażenia zgody na zawarcie takiej umowy.
Przepisy dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /t.j. Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 1963 r. w sprawie odszkodowań za uszkodzone wskutek robót górniczych zasiewy i uprawy, za nie dające się usunąć uszkodzenia gruntów rolnych i leśnych oraz w sprawie sposobu wypłaty odszkodowań pieniężnych za szkody górnicze /Dz.U. nr 1 poz. 1 wykonawczego/ w sprawie
1. Budowa nowych obiektów budowlanych na obszarze uzdrowiska wymaga uzgodnienia z naczelnym lekarzem uzdrowiska pod rygorem stwierdzenia nieważności decyzji zezwalającej na ich budowę. 2. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego, po wydaniu ostatecznych decyzji w sprawie pozwolenia na budowę, nie ma wpływu na ocenę zgodności z prawem tych decyzji; może ona natomiast prowadzić do wszczęcia postępowania
Odbywanie kary pozbawienia wolności przez osobę, wobec której prowadzone jest postępowanie o cofnięcie przydziału lokalu, nie zwalnia organu prowadzącego to postępowanie od obowiązku stosowania podstawowych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o udziale strony, w tym przepisów o rozprawie.
Niezastosowanie właściwych przepisów prawnych do ustalania kandydata na nabywcę działki i do jej sprzedaży stanowi rażące naruszenie prawa, bowiem krąg osób uprawnionych do nabycia działki jest różny.
1. Warunkiem zastosowania przez terenowy organ administracji państwowej instytucji przymusowej rozbiórki jest równoczesne wystąpienie dwóch przesłanek: a/ rozpoczęcia budowy lub wybudowania obiektu bez wymaganego prawem pozwolenia, b/ naruszenie ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w czasie budowy, brak obowiązującego w czasie budowy planu zagospodarowania przestrzennego wyłącza
Mieszkaniem wyposażonym w urządzenia powodujące podwyższenie czynszu jest także lokal mieszkalny stanowiący część samodzielnego lokalu, w którym urządzenia te znajdują się, i są przeznaczone do wspólnego użytku przez wszystkich najemców.
Przeznaczenie terenu w ogólnym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy do trwałego użytkowania rolniczego, z równoczesnym dodaniem zastrzeżenia "bez prawa wznoszenia obiektów kubaturowych", nie może być podstawą prawną odmowy udzielenia pozwolenia na budowę na tym terenie budynku gospodarczego, związanego bezpośrednio z produkcją rolną.
1. Ustalenie, czy lokal w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność osoby fizycznej podlega szczególnemu trybowi najmu, nie następuje w formie decyzji administracyjnej. 2. Ustalenie, czy lokal w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność osoby fizycznej podlega szczególnemu trybowi najmu, nie stanowi zagadnienia wstępnego w postępowaniu w sprawie przydziału lokalu.
1. Obowiązujące przepisy nie określają normatywu powierzchni działek zagrodowych na terenie miast. 2. Podział nieruchomości, przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo zagrodowe, możliwy jest tylko wówczas, gdy w wyniku tego podziału powstaną działki, które zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze
Roszczenia najemcy lokalu z tytułu ulepszenia przedmiotu najmu, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, stanowią jego osobiste uprawnienie i nie mogą być przenoszone na nowego najemcę tego lokalu. Jedyny wyjątek stanowi wstąpienie osoby bliskiej w stosunek najmu po zmarłym najemcy /art. 691 Kc/, w takim bowiem wypadku występuje ciągłość
1. Nawet w razie ustalenia, że najemca faktycznie lokalu nie zajmuje, zaniechanie skorzystania przez organ administracji z możliwości cofnięcia przydziału lokalu temu najemcy nie jest naruszeniem prawa, a odmienna ocena okoliczności sprawy przez sąd administracyjny nie uzasadnia uchylenia decyzji odmawiającej cofnięcia przydziału lokalu, jeżeli ocena tych okoliczności przez organ administracji państwowej
W razie podziału nieruchomości, o którym orzeka sąd, w kwestii zgodności zamierzonego podziału z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenowy organ administracji państwowej wyrażać będzie wyłącznie opinię, a więc nie będzie nawet wydawać decyzji o treści deklaratoryjnej.
Dział 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ określa warunki i wymagania obowiązujące przy sytuowaniu budynków, przy czym w par. 10 ust. 3 tego rozporządzenia określono minimalne odległości budynków mieszkalnych i innych budynków, w których znajdują
Wadliwe ustalenie, że skarżący nie spełnił wymogów z par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, przesądza o niezgodności z prawem całej decyzji. Powyższego przepisu nie można interpretować w sposób formalistyczny i tym samym sprzeczny z zasadami
Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie daje organom administracji państwowej właściwym do spraw geodezji i gospodarki gruntami żadnych kompetencji w zakresie obiektów budowlanych. Przepis art. 39 ust. 1 tej ustawy może dotyczyć jedynie nakazania przywrócenia gruntu do produkcji rolnej tylko w przypadku, gdy nie ma na nim obiektu budowlanego w rozumieniu
Umowa o sprawowanie opieki nad najemcą lokalu mieszkalnego, której stroną jest osoba bliska najemcy /np. wnuk/, nie wymaga zgody terenowego organu administracji państwowej i nie jest zawierana przed tym organem w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.
Terenowy organ administracji państwowej działający w sprawach objętych ustawą z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, w orzeczeniu wydanym na podstawie tej ustawy nie może decydować o zagadnieniach technologiczno-produkcyjnych gospodarstwa rolnego, lecz jedynie rozstrzygać o budowlanym zagospodarowaniu działki, wynikającym z wykazanych potrzeb w zakresie budownictwa
Dla wydania decyzji w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego nie jest konieczne wykazanie się przez inwestora prawem do dysponowania nieruchomością, na której mogą być wskazane w planie realizacyjnym obiekty budowlane; wynika to w sposób oczywisty m.in. z przepisu art. 21 ust. 4 zwłaszcza w jego zastosowaniu z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr
W żadnym razie organy administracji państwowej nie mają uprawnień do kwotowego ustalania ceny ani nakazywania notariuszowi, jakie z zarządzeń ma stosować odnośnie cen jednostkowych nieruchomości przy sporządzaniu aktu notarialnego. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowe sprecyzowanie kwotowe ceny należy do kompetencji notariusza przy sporządzaniu aktu notarialnego.
Okoliczność, że około 20 arów omawianej działki - do czasu przekazania jej do zasobów Państwowego Funduszu Ziemi - użytkowali jako ogródki działkowe pracownicy Państwowego Gospodarstwa Rolnego nie może stanowić podstawy do przyjęcia tezy, że fakt ten pozbawia dzierżawcę priorytetu określonego w par. 7 ust. 2 pkt 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w
