1. Garaż, posadowiony na osobnym fundamencie, lecz dobudowany do innego obiektu budowlanego nie może być traktowany jako obiekt wolnostojący, a zatem nie mają do niego zastosowania odległości określone w par. 156 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz.
Gdy organ administracji państwowej uznaje za stosowne wyjaśnić wątpliwości prawne w rozpoznawanej sprawie przez zasięgnięcie opinii organu zwierzchniego, nie występuje kwestia zagadnienia wstępnego, od którego rozstrzygnięcia zależy wydanie decyzji. Tym samym nie zachodzi możliwość zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.
Przepis par. 4a ust. 3 uchwały nr 207 Rady Ministrów z 27 września 1982 r. w sprawie umów sprzedaży oraz umów dostawy między jednostkami gospodarki uspołecznionej /M.P. nr 26 poz. 235 ze zm./ jako niezgodny z ustawą nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej.
Postępowanie scaleniowe może być wszczęte również z urzędu jeśli z wnioskiem o scalenie wystąpi rolnik, którego grunty wymagają poprawienia rozłogów, pod warunkiem wszakże, iż wniosek ten zostanie pozytywnie zaopiniowany przez właściwą komisję gminnej rady narodowej i wdrożenie takiego postępowania nie doprowadziłoby do pogorszenia warunków gospodarowania innych rolników /art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy
Jeżeli przepis szczególny nie zobowiązuje organu podatkowego do zasięgnięcia opinii organu, który wydał uprawnienie, czy i na ile granice tego uprawnienia zostały przekroczone, to z samego art. 106 par. 1 Kpa taki obowiązek nie wynika i organ podatkowy jest uprawniony do dokonania takiej oceny samodzielnie.
Właściwy organ administracji państwowej decyduje samodzielnie, którą działkę gruntu Państwowego Funduszu Ziemi zamierza przeznaczyć do sprzedaży i wyraz podjęcia takiego stanowiska znajduje odzwierciedlenie w formie "wykazu".
Przepisy art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nie mają zastosowania do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez osobę bliską, która zajmowała mieszkanie bez tytułu prawnego.
Artykuł 34 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nie ma zastosowania do lokali, które nie odpowiadają obowiązującym normatywom projektowania, oraz do lokali, które wprawdzie tym normatywom odpowiadają, lecz określone ich części były już odrębnym przedmiotem najmu.
Osoba żądająca od organu informacji, nie staje się przez to żądanie stroną postępowania administracyjnego, a sprawa w której żąda informacji nie staje się przedmiotem rozstrzygnięcia w drodze decyzji, a więc władczego aktu organu administracji państwowej.
Z chwilą wydania prawomocnego orzeczenia o eksmisji z lokalu, będącego konsekwencją utraty uprawnień do przebywania w nim, traci moc obowiązującą rozstrzygnięcie o sposobie korzystania przez rozwiedzionych małżonków ze wspólnego mieszkania, zawarte w wyroku rozwodowym.
Wyrażenie zgody lub - odpowiednio - odmowa wyrażenia zgody przez organ administracji państwowej na zrzeczenie się własności nieruchomości przez właściciela /art. 179 Kc/ następuje w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, która podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego w konkretnej sprawie jest wyznaczony przez przedmiot zaskarżonej decyzji.
Przewidziany art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów (Dz.U. nr 16, poz. 122 ze zm.) ryczałt z tytułu ponoszonych opłat za korzystanie z energii elektrycznej, gazowej i cieplnej dla celów domowych, wypłacany przez organy rentowe przysługuje także wdowom lub wdowcom pozostałym po kombatantach, jeżeli po zawarciu ponownego związku małżeńskiego zachowali
1. Zakres luzu decyzyjnego /uznania administracyjnego/, jakim dysponuje organ administracji państwowej przy orzekaniu o wygaśnięciu prawa użytkowania /zarządu/, nie jest zależny od tego, czy organ ten orzeka na wniosek użytkownika /zarządcy/, czy z urzędu /art. 41 i art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./. 2.
Wstrzymanie wykonania decyzji /art. 201 Kpa/ może być dokonane tylko do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, a nie - na przykład - do czasu otrzymania mieszkania.
Brak jest podstawy do wydania decyzji administracyjnej o przekazaniu lokalu mieszkalnego w domu wielomieszkaniowym do dyspozycji dziecka współwłaściciela tego domu w trybie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.
Jeżeli w decyzji znajduje się zwrot "Ministerstwo działając na podstawie (...)" i jest ona podpisana przez funkcjonariusza tego ministerstwa bez powołania się na upoważnienie ministra to są podstawy do uznania, że nie jest to decyzja w rozumieniu art. 107 par. 1 Kpa, nie pochodzi bowiem od organu administracji państwowej oraz nie wskazuje na upoważnienie do wydania decyzji w imieniu organu administracji
Lokal mieszkalny objęty szczególnym trybem najmu lokali mógł być przed dniem 1 stycznia 1988 r. - w następstwie zamiany lokali - przydzielony osobie, której dochód miesięczny w przeliczeniu na jednego członka rodziny przekraczał najniższe wynagrodzenie pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy /art. 52 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz.
Naruszenia przepisów postępowania administracyjnego uzasadniające wznowienie postępowania, określone w art. 145 Kpa, nie mogą stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji /art. 156 Kpa/.
Zasada swobodnej oceny dowodów w rozumieniu przepisu art. 80 Kpa polega na tym, że organ podatkowy analizuje cały materiał dowodowy i na podstawie rozpatrywania wszystkich dowodów w ich wzajemnym powiązaniu formułuje ocenę danego konkretnego dowodu, np. zeznania świadka.
