1. Jeżeli przepis prawa materialnego wymaga pisemnego oświadczenia strony, a zobowiązany ograniczył się do oświadczenia ustnego złożonego właściwemu urzędnikowi, który takie oświadczenie przyjął, nie pouczając strony o wymaganej formie oświadczenia ani nie zastosował formy przewidzianej w art. 63 i art. 67 Kpa, to jest przyjęcia oświadczenia ustnego do protokołu, takie zaniedbanie urzędnika stanowi
Organ administracji państwowej rozstrzygający sprawę na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie może nakazać przekwaterowania podnajemcy do poprzedniego miejsca zamieszkania, ponieważ treść tego przepisu daje organowi możliwości przekwaterowania osób tam wymienionych wyłącznie do pomieszczenia zastępczego.
1. Brak formalnego uchylenia wcześniejszej decyzji o oddaniu działki w użytkowanie wieczyste powoduje nieważność późniejszej decyzji w tej samej sprawie, skierowanej do innej osoby, nawet gdy pierwsza decyzja nie może wywrzeć skutku prawnego ze względu na utratę przez jej adresata uprawnień do zawarcia umowy o ustanowienie użytkowania wieczystego, na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca
1. Prowadząc postępowanie na podstawie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ organ administracji jest obowiązany ustalić, czy zachodzi niezbędność wywłaszczenia w rozumieniu art. 3 ust. 1. 2. Zamiar wzniesienia przez instytucję państwową budynku mieszkalnego na nieruchomości stanowiącej własność osoby fizycznej nie może być uznany
Wytyczne stanowiące załącznik do zarządzenia Ministra, nie mającego źródła w przepisach ustawy ani wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych, nie mogą być podstawą prawną decyzji administracyjnej.
Artykuł 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ zabrania zajmowania przez jedną osobę dwóch lub więcej lokali mieszkalnych. Nie narusza tego przepisu osoba zajmująca lokal mieszkalny na podstawie decyzji administracyjnej i będąca jednocześnie współwłaścicielem domu mieszkalnego, jeżeli w domu tym faktycznie nie mieszka z uzasadnionych przyczyn. Powołany przepis
Jeżeli w wyniku odwołania się współnajemcy lokalu od decyzji organu I instancji w przedmiocie potwierdzenia praw do zajmowanego lokalu, organ administracji wyższego stopnia cofnie mu przydział lokalu mieszkalnego, to decyzja taka, jako naruszająca zakaz reformatio in peius zawarty w artykule 139 Kpa podlega uchyleniu.
Jeżeli prawomocne orzeczenie sądu powszechnego lub kolegium do spraw wykroczeń, to jest organów uprawnionych do badania i ustalania winy kierowcy z tytułu nieudzielenia pomocy ofiarom wypadku drogowego, w którym on uczestniczył, winy takiej nie stwierdziło, albo gdy właściwe organy odstąpiły od ścigania sprawcy takiego czynu z braku znamion przestępstwa lub wykroczenia, organ administracji jest takimi
Sprzeciw jednostki gospodarki uspołecznionej, powołujący się na art. 22 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, jest nieskuteczny, jeżeli decyzja organu administracji o zmianie w stanie zajmowania lokali użytkowych wydana została na podstawie art. 41 ust. 1 tej ustawy, a w sprawie zachodzą szczególne względy społeczne lub gospodarcze. Artykuł 41 ust. 1
1. Przy ustalaniu kandydata na nabywcę gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi decyduje o pierwszeństwie kolejność przewidziana w par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/. W przypadku gdy osoby ubiegające się o nabycie gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi mają tę samą kolejność
1. Treść par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 marca 1975 r. w sprawie pobierania od najemców lokali mieszkalnych kaucji zabezpieczającej utrzymanie lokali w należytym stanie /Dz.U. nr 8 poz. 43/ określa, że organ administracji jest uprawniony zarówno do swobodnej oceny sytuacji materialnej najemcy, jak i do dokonania wyboru jednej ze wskazanych tam form zwolnienia od kaucji lub zastosowania
1. W razie sporu co do ustalenia daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania darowizny, bieg przedawnienia orzekania w przedmiocie wymiaru stosownego podatku /art. 141 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym - t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./ można także liczyć od daty pisemnego oświadczenia darczyńcy o dokonaniu darowizny. Oświadczenie takie bowiem odpowiada pojęciu
1. Organ administracji państwowej nie narusza słusznego interesu stron, wydając decyzję odmowną w sprawie zezwolenia na zamianę lokali mieszkalnych, jeśli zamiana spowodowałaby naruszenie obowiązujących przepisów prawa /art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 14 poz. 84 w związku z par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 1974 r. w sprawie wykonania
1. Tożsamość przedmiotu postępowania administracyjnego prowadzonego z udziałem stron o spornych interesach ma ten skutek, że obowiązki tych stron należy ustalać w jednej sprawie, każde bowiem rozstrzygnięcie organu administracji państwowej wpływa na sytuację prawną tych stron równocześnie, a wniesienie odwołania przez jedną stronę czyni decyzję organu I instancji rozstrzygnięciem nieostatecznym również
1. Z treści par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 45 poz. 271/ nie można wyprowadzić twierdzenia o konieczności każdorazowego przeprowadzenia dowodu, że schorzenie pracownika wynika z wykonywanego przez niego zatrudnienia, par. 7 ust. 1 tego rozporządzenia bowiem wskazuje, że postępowanie wyjaśniające powinno zmierzać w kierunku ustalenia
1. Przepisy nakładają na organy służby zdrowia obowiązek przeprowadzenia dokładnego postępowania dowodowego, mającego na celu ustalenie związku przyczynowego pomiędzy zachorowaniem pracownika na chorobę zawodową a wykonywaniem przez niego pracy w warunkach narażających go na powstanie tej choroby. 2. Wskazanie przez pracownika służby zdrowia kontaktów /styczności/ z ludźmi chorymi zakaźnie lub z materiałami
Niepouczenie strony w decyzji ostatecznej organu administracji, wydanej w sprawie, która należy do katalogu spraw, o jakich mowa w art. 196 par. 2 Kpa - o terminie i trybie zaskarżenia tej decyzji do sądu administracyjnego - powoduje, iż 30 dniowy termin do wniesienia skargi na tą decyzję nie biegnie.
Kryterium dzierżawcy w rozumieniu par. 12 ust. 2 pkt 1 lit. "a" zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/ nie odpowiada rolnik, który w wyniku postępowania administracyjnego został ustalony kandydatem na nabywcę i po dacie wydania stosownej decyzji zawarł umowę dzierżawy.
1. Zawarte w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ pojęcie "ważnych względów" winno być rozpatrywane również od strony subiektywnej oceny zainteresowanego zmianą nazwiska. Organ administracji nie może odmówić stronie zmiany nazwiska na nazwisko fizycznego ojca poległego w czasie wojny /skarżący został przysposobiony jako sierota i nosi
Zarządzenie Ministra wydane na podstawie "samoistnej" uchwały Rady Ministrów, nie może stanowić podstawy prawnej decyzji. Zarządzeniem takim jest zarządzenie nr 198 Ministra Rolnictwa z dnia 22 października 1975 r. /Dz.Urz. MR nr 10 poz. 44/ zmienione zarządzeniem nr 162 z dnia 7 grudnia 1977 r. w sprawie zasad i trybu przyznawania dotacji na zagospodarowanie gruntów rolnych przez uspołecznione jednostki
1. Organ administracji państwowej jest władny, na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ rozwiązać umowę notarialną i orzec o wygaśnięciu prawa do działki budowlanej oddanej w użytkowanie wieczyste w przypadku nie rozpoczęcia budowy domu w terminie 2 lat od daty sporządzenia aktu notarialnego. 2. Z wyżej
1. Przeznaczenie gruntów w planie zagospodarowania przestrzennego na cele budownictwa indywidualnego mieszkaniowego nie zmienia bezpośrednio sposobu wykorzystania tych terenów lecz stwarza dopiero możliwość podejmowania działań prawnych i faktycznych zmierzających do ich zagospodarowania zgodnego z celami określonymi w planie. 2. Może razić poczucie prawne obywateli - a jest wynikiem luk i niekonsekwencji
1. Artykuł 62 Kpa nie daje organowi podstaw do rozstrzygnięcia jedną decyzją administracyjną wniosków dwóch stron o sprzecznych interesach, dotyczących wprawdzie tego samego przedmiotu, jednakże opartych na odrębnych podstawach materialnoprawnych. W takim wypadku bowiem organ ma do czynienia z dwoma odrębnymi stosunkami materialnoprawnymi, co do których powinny być wydane odrębne decyzje administracyjne
1. Roszczenia ze stosunku pracy pracownika mianowanego są załatwiane przez właściwe organy administracji w drodze decyzji administracyjnych. Za decyzję taką uznać należy również pismo właściwego organu zawierające co najmniej oznaczenie organu i adresata aktu, rozstrzygnięcie w sprawie i podpis upoważnionego pracownika. 2. Jeżeli ustawa nie przewiduje innego organu odwoławczego, organem właściwym do
