Jeżeli organy administracji państwowej uznały, że zebrane dowody nie pozwalają na ustalenie, że związek małżeński został faktycznie zawarty to art. 22 dekretu z dnia 8 czerwca 1955 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 25 poz. 151 ze zm./ nie może mieć zastosowania i w związku z tym decyzja odmawiająca ustalenia treści aktu zawarcia małżeństwa jest zgodna z prawem.
Przepis art. 35 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 74/, który stanowi materialnoprawną podstawę decyzji, nie wprowadza żadnych kryteriów udzielenia zezwolenia na zmianę przeznaczenia lokalu mieszkalnego na użytkowy, pozostawiając tę kwestię uznaniu organu administracyjnego. Nie ulega wszakże wątpliwości, że to, czy zezwolenia takiego należy udzielić, powinno wynikać
Fakt, że najemcą lokalu była żona skarżącego, z którą małżeństwo zostało następnie rozwiązane przez rozwód, nie oznacza, że skarżącego traktować należy jedynie jako "osobę bliską" najemcy w rozumieniu przepisów prawa lokalowego. Z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ wynika bowiem w sposób jednoznaczny, iż małżonkowie wspólnie zajmujący lokal mieszkalny
Zgodnie z art. 138 Kpa organ odwoławczy uchylając decyzję organu I instancji jest zobowiązany do określenia swego stanowiska w sprawie, co powinno nastąpić poprzez orzeczenie co do istoty sprawy, umorzenie postępowania lub przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Decyzja organu odwoławczego ograniczająca się tylko do uchylenia decyzji organu administracji I instancji jest
Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, w tym istotnej kwestii, czy fakt 11-letniego nieprzerwanego zamieszkiwania w pokoju służbowym w Warszawie przez wysokokwalifikowanego i niezbędnego dla warszawskiej instytucji pracownika, może być uznany za podstawę do zezwolenia na pobyt stały w Warszawie ze względów życiowych i społecznych stanowi naruszenie art. 7, art. 8 i art. 77 par. 1 Kpa i skutkuje
Zakaz budowy na obszarach krajobrazu chronionego wynikający z art. 73 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/ stanowi "inną ważną przyczynę poza wymienionymi w ust. 1", mogącą uzasadniać nakaz rozbiórki obiektu na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
1. Istota rozstrzygnięcia dotyczącego przekwaterowania nie ogranicza się wyłącznie do wskazania samego pomieszczenia zastępczego, lecz również do sprawdzenia jego jakości w kontekście warunków określonych w art. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/. 2. Wyrażone w uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego uzależnienie przekwaterowania od spełnienia w przyszłości
Kategoryczny zakaz budowania, wyrażony w par. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie zasad tworzenia i zagospodarowania stref ochronnych /Dz.U. nr 24 poz. 92/ odnosi się do wszelkich budów obiektów przeznaczonych na stały pobyt ludzi, niezależnie od ich rozmiarów. Skutek tego jest taki, że działka położona w strefie ochronnej nie może być uznana za budowlaną w rozumieniu
Jeżeli z ekspertyzy technicznej fachowej jednostki Naczelnej Organizacji Technicznej wynika, że budynek nadaje się do remontu, to nie zachodzi okoliczność uzasadniająca podjęcie postępowania zmierzającego do wezwania właściciela budynku do jego rozbiórki.
Nie można utożsamiać skreślenia z listy studentów z karą dyscyplinarną wydalenia z uczelni.
Z wyraźnego brzmienia przepisu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ wynika, iż ustawodawca uzależnił przydział lokalu użytkowego od tego, czy działalność danej osoby wymaga korzystania z takiego lokalu. Oznacza to, że jeżeli działalność określonej osoby nie wymaga korzystania z lokalu użytkowego, to przydział na jej rzecz takiego właśnie lokalu miałby
Postępowanie wyjaśniająco-dowodowe w sprawie dotyczącej naprawienia uszkodzeń gnojownika spowodowanych eksploatacją górniczą powinno zmierzać do ustalenia związku przyczynowego między tymi uszkodzeniami a eksploatacją górniczą. Nie wyjaśnienie sprzecznych opinii biegłych, z których jeden występował w postępowaniu przed organem I instancji, a drugi w postępowaniu przed Komisją Odwoławczą do spraw Szkód
1. Decyzję o wykonaniu na koszt Państwa, za zwrotem części kosztów, urządzeń melioracji wodnych wydaje się na wniosek spółki wodnej, rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub większości zainteresowanych właścicieli nieruchomości. Większość ta nie jest wymagana jeżeli wniosek zostanie zgłoszony przez właścicieli co najmniej połowy ogólnego obszaru gruntów przewidzianych do zmeliorowania. 2. Nie może być
Z dniem, w którym decyzja o ustaleniu odszkodowania staje się ostateczna /art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości - t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ pomiędzy wnioskodawcą wywłaszczenia a osobą uprawnioną do otrzymania odszkodowania powstaje z mocy decyzji administracyjnej - stosunek cywilnoprawny /zobowiązaniowy/. Przez wydanie decyzji ostatecznej
Warunki wymagane przez prawo dla uzyskania pozwolenia na przebudowę muszą być spełnione przed wydaniem decyzji dotyczącej pozwolenia na budowę.
Sprawy nauki nie zostały poddane kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy art. 196 par. 2 pkt 14, ani na mocy ustawy szczególnej, a zatem Sąd ten nie jest właściwy w sprawach ze skarg na odmowę zatwierdzenia stopnia naukowego doktora habilitowanego.
1. Pismo właściwego organu administracji, informujące o wstąpieniu wskazanej osoby w stosunek najmu lokalu mieszkalnego /art. 691 Kc/, jest zaświadczeniem, a nie decyzją administracyjną. 2. Brak jest podstaw do stwierdzenia przez organ wyższego stopnia nieważności zaświadczenia na podstawie art. 156 par. 1 Kpa.
1. Nie jest dopuszczalne wydawanie decyzji o przydziale pomieszczenia zastępczego, które w czasie wydawania decyzji ostatecznej nie nadaje się do zamieszkania, a więc nie odpowiada warunkom art. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/. Lokal mający charakter pomieszczenia zastępczego musi być doprowadzony do stanu nadającego się do zamieszkania przed wydaniem decyzji
Ustawa z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./ - obowiązująca do 30 czerwca 1982 r. - nie znała wyłączenia gruntów rolnych bądź leśnych z produkcji, a obowiązek uiszczenia jednorazowej należności i /lub/ opłat rocznych wiązała z nabyciem takich gruntów przeznaczonych na inne cele /art. 10 ust. 1/. Z kolei ustawa z dnia
Zarówno nabycie gruntów rolnych bądź leśnych przeznaczonych na inne cele, jak i wyłączenie ich z dotychczasowej produkcji są zdarzeniami rodzącymi skutki prawne pod warunkiem, że nastąpiły one w czasie obowiązywania ustaw, w których te konstrukcje zostały określone. Jeżeli więc wspomniane nabycie miało miejsce po 30 czerwca 1982 r. to fakt nabycia nie rodzi żadnych zobowiązań w zakresie jednorazowej
Art. 208 Kpa stanowi wyłączną podstawę prawną orzekania przez sąd o kosztach, nie przewiduje zasądzenia od strony kosztów postępowania na rzecz organu administracyjnego w związku z oddaleniem skargi. Wynika to z faktu, że stroną przeciwną wobec strony skarżącej przed Naczelnym Sądem Administracyjnym jest organ administracji państwowej, to znaczy jednostka budżetowa. Wpis zaś od skargi na decyzję administracyjną
Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zaskarżone decyzje według stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili ich wydania.
Art. 20 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/, który przewiduje przypadek dopuszczenia do uczestnictwa w postępowaniu, w charakterze strony, osoby nie ujawnionej jako właściciel w księdze wieczystej lub zbiorze dokumentów, dotyczy sytuacji, gdy osoba ta winna być ujawniona w tej księdze lub zbiorze dokumentów przed wpisaniem doń
Postanowienie o wznowieniu postępowania nie daje podstawy do wydania nowej decyzji rozstrzygającej co do istoty sprawy. Postanowienie takie umożliwia jedynie właściwemu organowi przeprowadzenie postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa i po stwierdzeniu, że istnieją przesłanki z art. 145 par. 1 Kpa - uchylenia dotychczasowej decyzji. Dopiero uchylając dotychczasową decyzję organ administracji
