Przepis par. 13 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62 ze zm./ stanowi wyjątek od regulacji zawartej w par. 12 tego rozporządzenia. W przypadku kolizji pierwszeństwo ma sytuowanie budynku według zasad określonych w par. 12 powołanego rozporządzenia
Zaskarżone do sądu administracyjnego postanowienie o zawieszeniu postępowania odwoławczego należy traktować jako wydane przez organ I instancji, dlatego nie może być ono zaskarżone do sądu, lecz zgodnie z art. 101 par. 3 Kpa w zw. z art. 141 par. 1 i 2 Kpa oraz art. 144 Kpa przysługuje na nie zażalenie do organu wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 2 Kpa.
Wynik kontroli ustalony przez inspektora kontroli skarbowej w trybie art. 24 ust. 2 spełniający warunki art. 25 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ nie jest ostateczną decyzją organu administracji, która może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Spór dotyczący wypłaty zrewaloryzowanego odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość /art. 7 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ należy do właściwości sądów powszechnych.
Nie narusza dyspozycji art. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ wzniesienie na działce rolnej budynku służącego potrzebom gospodarczym i socjalnym właściciela zamieszkującego na stałe w innej odległej miejscowości.
Oceniając prawidłowość "potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu /pomieszczeniu/", o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ organ administracyjny rozstrzyga tzw. zagadnienie wstępne, które może być następnie przedmiotem orzekania przez sąd powszechny; przy czym gdyby w postępowaniu przed sądem powszechnym
Czy jest dopuszczalny na mocy art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ zwrot byłemu właścicielowi nieruchomości przejętej na rzecz Skarbu Państwa w 1970 r. w trybie art. 11 ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 31 poz. 138 ze zm./ oraz
l. Granica postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest wyznaczona zakresem rozstrzygniętej decyzją ostateczną sprawy administracyjnej. Wykroczenie poza granice wskazane w art. 145 par. 1 Kpa przez rozpoznanie sprawy nie zakończonej decyzją ostateczną bądź sprawy, która nie była w ogóle przedmiotem postępowania administracyjnego, stanowi rażące naruszenie prawa będące podstawą stwierdzenia nieważności
Rozliczenie między Skarbem Państwa lub gminą, na których rzecz dokonano wywłaszczenia a osobą na rzecz której następuje zwrot nieruchomości jest koniecznym elementem decyzji, o której mowa w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/.
Rezygnacja z przydziału lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, ma miejsce wtedy, gdy osoba która uzyskała przydział pomieszczenia zastępczego na czas oczekiwania na mieszkanie spółdzielcze, wycofa wkład i zlikwiduje książeczkę mieszkaniową.
1. Uchwała komisji egzaminacyjnej państwowej szkoły wyższej, stwierdzająca złożenie egzaminu magisterskiego i postanawiająca o wydaniu dyplomu magisterskiego, jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 1 par. 1 Kpa, gdyż przyznaje obywatelom uprawnienia w sferze prawa powszechnie obowiązującego. 2. Dopóki nie zostanie uchylony przepis art. 161 zdanie 2 ustawy o szkolnictwie wyższym, dopóty nie
Organ nie powinien - bez naruszenia granic uznania - odmówić wnioskodawcy, który znajduje się w trudnych warunkach materialnych zwolnienie lub ulgi w spłacaniu kaucji zabezpieczającej na pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.
1. Stwierdzenie przez organ naczelny /właściwego ministra/ nieważności decyzji organu, w stosunku do którego organem wyższego stopnia jest wojewoda, powoduje nieważność decyzji ministra zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, jako wydanej przez organ niewłaściwy. 2. Organ naczelny, stwierdzając nieważność decyzji instancji odwoławczej stwierdza jednocześnie nieważność poprzedzającej ją decyzji organu
"Wyrażenie zgody" przez organy samorządu aptekarskiego w sprawie o udzielenie koncesji na prowadzenie apteki /art. 7 ust. 1 pkt 7 i art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich - Dz.U. nr 41 poz. 179/ nie jest decyzją w rozumieniu art. 104 par. 2 Kpa, ani też nie należy do postanowień, o których mowa w art. 196 par. 3 Kpa.
Regulacja prawna zawarta w art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, odnosząca się do właściwości rzeczowej zarządu gminy, jest regulacją szczególną, wyłączającą stosowanie przepisów art. 39 ust. l, 2 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
Roszczenie rewaloryzacyjne, przewidziane w art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/, sprowadzające się do żądania wypłaty odszkodowania równowartego sile nabywczej pieniądza w dacie wydania decyzji, jest roszczeniem cywilnoprawnym, do rozstrzygania którego właściwe są sądy powszechne.
1. Ani ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, ani wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311/ nie przewidują możliwości obniżenia ceny sprzedaży lokali mieszkalnych
Kara pieniężna za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, przewidziana w art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. nr 14, poz. 60 ze zm.), nie ma charakteru należności cywilnoprawnej Skarbu Państwa w rozumieniu art. 2 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 36, poz. 161).
1. Pozbawienie prawa do zasiłku z powodu niestawienia się z przyczyn nieusprawiedliwionych w wyznaczonym terminie /przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm. oraz obecnie w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie może nastąpić czynnością faktyczną organu
W świetle rozwiązań prawnych przyjętych w kodeksie postępowania administracyjnego /art. 15 w związku z art. 127 par. 1 i art. 128 Kpa/ nie ma podstaw do wykładni, iż stronie przysługuje odwołanie tylko od decyzji negatywnych, a więc nie uwzględniających w całości lub w części żądania zawartego w podaniu. Strona w postępowaniu administracyjnym broni swojego interesu prawnego i oceny, czy interes jej
Termin do wniesienia skargi na uchwałę organu gminy /art. 199 par. 1 Kpa w związku z art. 216a Kpa/ biegnie od powiadomienia przez organ o negatywnym stanowisku wobec żądania usunięcia naruszenia bądź od upływu terminu wskazanego w art. 35-36 Kpa do zajęcia w tej materii stanowiska.
Prawo użytkowania gruntu jest prawem rzeczowym, ograniczonym uregulowanym nie tylko w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ ale także w art. 252 i w następnych kodeksu cywilnego. Jest to prawo niezbywalne /art. 234 Kc/, wygasa z chwilą likwidacji dotychczasowego użytkownika - jeżeli jest nim osoba prawna, bądź śmierci w przypadku
