Uchwała SN z dnia 24 czerwca 1992 r., sygn. III CZP 70/92

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Wielobranżowego „TOROL” S.C. w K. przeciwko Skarbowi Państwa – Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w G. o ustalenie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego, przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 29 kwietnia 1992 r. ACz 190/92 – do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy kara pieniężna przewidziana w przepisie § 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz.U. nr 6, poz. 33 ze zm.) ma charakter należności cywilnoprawnej Skarbu Państwa w rozumieniu art. 2 § 2 zdanie 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 36, poz. 161)?”

podjął następującą uchwałę:

Kara pieniężna za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, przewidziana w art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. nr 14, poz. 60 ze zm.), nie ma charakteru należności cywilnoprawnej Skarbu Państwa w rozumieniu art. 2 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 36, poz. 161).