Jeżeli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu administracji państwowej I instancji został mylnie skierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego, to Sąd ten na podstawie art. 200 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa winien przekazać go do rozpoznania właściwemu organowi administracyjnemu.
Zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa naruszenie prawa skutkuje nieważność decyzji tylko wtedy, gdy jest rażące. Dotyczy to zarówno podstawy stwierdzenia nieważności w nadzorczym postępowaniu administracyjnym toczącym się w ramach art. 157 Kpa, jak i w postępowaniu sądowoadministracyjnym wszczętym skargą z art. 196 par. 1 Kpa. Wynika to jednoznacznie z przepisów art. 207 par. 2 i par. 3 Kpa. Przez rażące
Istotą rażącego naruszenia prawa jest pominięcie w sposób pełny, oczywisty i przez to niejako demonstracyjny nakazu bądź zakazu określonego postępowania. Rażące naruszenie prawa w decyzji administracyjnej to taki sposób rozstrzygnięcia sprawy, jakiego w żaden sposób tolerować nie można, to w potocznym znaczeniu ilustracja "gwałtu na prawie". Takie właśnie kryteria stosuje się przy analizie potrzeby
Przewidziana w art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ utrata mocy obowiązującej aktów prawa miejscowego następuje z chwilą ogłoszenia wykazów, o których mowa w tym przepisie.
Komisja Likwidacyjna, działająca na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch" /Dz.U. nr 21 poz. 125/, nie jest organem powołanym z mocy prawa do załatwiania spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych.
Uprawnienie prokuratora do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy wynika z art. 182 Kpa oraz art. 5 ust. 3 w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /Dz.U. 1991 nr 25 poz. 103 ze zm./.
Jeśli ograniczenie prawa własności wynikające z ustawy z 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ powoduje, że właściciel nieruchomości zostaje pozbawiony prawa rozporządzania nią zgodnie ze swoimi interesami, nieruchomość taka powinna być wykupiona lub zamieniona na inną, nie objętą ograniczeniem.
Spory o wykładnię prawa, prowadzone między organami administracji /samorządowej i rządowej/ w oderwaniu od konkretnej sprawy administracyjnej i występującej w niej strony /art. 28 Kpa/, nie mają charakteru sporu kompetencyjnego.
1. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące odwołań nie przewidują obowiązku informowania odwołujących się o terminie rozpoznawania sprawy przez organ odwoławczy. Obowiązek taki istnieje jedynie w razie zarządzenia rozprawy, której przeprowadzenie nie ma charakteru obligatoryjnego /art. 89 par. 1 Kpa/. 2. Powtórne zwrócenie się do organów samorządu adwokackiego o rozpoznanie sprawy
Projektowana zabudowa działki musi uwzględniać uzasadniony interes właścicieli sąsiednich nieruchomości /art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, a w tym przede wszystkim warunek takiego usytuowania obiektów budowlanych, aby nie uniemożliwiały one prawidłowej i optymalnej zabudowy nieruchomości sąsiednich także w bliżej nie określonej
Instytucja stwierdzenia nieważności decyzji stanowi odstępstwo od określonej w art. 16 par. 1 Kpa zasady, że uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego. Stwierdzenie nieważności decyzji z przyczyny rażącego naruszenia prawa może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy organ ustali, że decyzja
1. W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 154 Kpa zmiana okoliczności faktycznych, jaka nastąpiła po dniu wydania dotychczasowej decyzji, może mieć znaczenie tylko dla oceny występowania przesłanek interesu społecznego lub słusznego interesu strony. Natomiast zmiana obowiązującego prawa powoduje, iż powstaje nowa sprawa nie tylko w sensie procesowym, lecz również w znaczeniu materialnoprawnym
Odwołania od decyzji zarządu gminy w sprawach należących do ich zadań własnych rozpatrują kolegia odwoławcze przy sejmikach samorządowych jako organy wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 Kpa.
Na podstawie art. 216 par. 5 Kpa w związku z art. 216 par. 1 Kpa i art. 196 par. 3 Kpa na nie wydanie postanowienia z wniosku organizacji społecznej o dopuszczenie do udziału w postępowaniu administracyjnym służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego także wtedy, gdy wnioskowane przez organizację społeczną postępowanie nie zostało jeszcze wszczęte.
W razie wycięcia drzew obumarłych nie pobiera się opłat także wówczas, gdy osoba fizyczna, która dokonała usunięcia takich drzew, nie uzyskała na to zezwolenia /par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1990 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian - Dz.U. nr 42 poz. 245 ze zm./.
1. Art. 157 par. 2 Kpa oraz inne przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie zabraniają stronie złożyć wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji przed upływem terminu do jej zaskarżenia. Jeżeli strona wyraźnie powoła się na przepis art. 156 par. 1 Kpa, który wyklucza stosowanie trybu odwoławczego, to organ wyższego stopnia wskazany w art. 157 Kpa winien rozpoznać wniosek w trybie nadzoru,
1. Ustalenie czasu przyznania zasiłku okresowego /art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. nr 87 poz. 506/ oraz par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 9 kwietnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania zasiłku okresowego z pomocy społecznej /Dz.U. nr 33 poz. 141/ nie ma charakteru dowolnego, lecz musi być oparte na wyjaśnieniu
W odróżnieniu od trybu postępowania nadzorczego określonego w art. 156-159 Kpa wojewódzka komisja poborowa działając w trybie nadzoru może w oparciu o art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ dokonywać zarówno oceny legalności orzeczeń organów pierwszej instancji w sensie szeroko pojmowanej ich zgodności z prawem, a także
W określeniu "posiadacze gruntów państwowych", użytym w art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./, mieszczą się wszystkie kategorie posiadaczy, w tym osoby fizyczne
Plan zagospodarowania przestrzennego nie zastępuje uchwały rady gminy o ustaleniu granic gruntów, przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, natomiast jego treść jest istotna dla ustalenia takich granic.
Z zestawienia przepisów art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o Funduszu Socjalnym Wsi /Dz.U. nr 10 poz. 54 ze zm./ i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ wynika, iż budowa kaplic nie należy do celów, na które ustawa o Funduszu Socjalnym Wsi pozwala wydać zgromadzone na tym funduszu
Pojęcie "zamieszkiwania" użyte w par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. w sprawie zasad i trybu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych /Dz.U. nr 27 poz. 187/ nie powinno być rozumiane wyłącznie jako opis stanu faktycznego, to jednak nie jest w żadnym przypadku związane z dysponowaniem samoistnym tytułem prawnym do zajmowania lokalu. Pojęciu temu odpowiada w istocie każde faktyczne
