Wydanie przez organ I instancji decyzji o nakazaniu najemcy przeprowadzenia się do poprzednio zajmowanego lokalu może nastąpić wyłącznie po ustaleniu, że w wyniku przeprowadzonego remontu zlikwidowany został stan zagrożenia życia lub mienia osób zamieszkujących budynek.
1. Wadliwą decyzję ostateczną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. 2. Przydzielenie innego pomieszczenia zastępczego na podstawie postanowienia "o sprostowaniu oczywistej pomyłki" /art. 113 par. 1 Kpa/ oznacza zmianę rozstrzygnięcia co do istoty.
Przy rozpoznawaniu sprawy w zakresie stosowania art. 66 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./ nie można pominąć skutków zastosowania przez właściwe organy art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
Z chwilą ogłoszenia wykazu działek przeznaczonych do zbycia organ administracyjny jest związany warunkami zbycia i trybem przewidzianym dla załatwienia wniosków złożonych w wyniku tego ogłoszenia.
Koszt wyceny przez biegłego wartości majątku spadkowego należy zaliczyć do kosztów postępowania, na takie postanowienie zaś przysługuje skarga do sądu administracyjnego /art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa/.
Nie jest dopuszczalna taka interpretacja jakiegokolwiek przepisu prawa, która by naruszała zagwarantowane konstytucyjnie prawa obywatelskie lub była sprzeczna z ratyfikowanymi przez Polskę aktami międzynarodowymi, a także pozostawała w sprzeczności z innymi przepisami obowiązujących ustaw.
Jeżeli przedmiotem uchwały zarządu gminy jest władcze i jednostronne rozstrzygnięcie o prawach lub obowiązkach indywidualnych jednostki, uchwała ta jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Wyłącza to możliwość zaskarżenia jej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym
Decyzja organu drugiej instancji o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nie zakończonej jeszcze decyzją organu pierwszej instancji rażąco narusza art. 138 Kpa, jest więc nieważna z mocy art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
W świetle art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, decyzja wydana w I instancji przez niewłaściwy organ administracyjny, jako nieważna podlega w toku postępowania odwoławczego uchyleniu przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 par. 2 Kpa celem ponownego rozpatrzenia przez właściwy organ administracji. W takiej sytuacji organ odwoławczy nie może orzekać w oparciu o art. 138 par. 1 Kpa.
W sprawach ze stosunku służbowego policjantów decyzje administracyjne wydaje się tylko w przypadkach mianowania policjanta, przenoszenia oraz zwolnienia ze stanowiska /art. 32 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179/. Delegowanie policjanta i odwoływanie z delegacji następuje w formie aktu administracyjnego nie będącego decyzją w rozumieniu art. 104 lub art. 105 Kpa.
Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1990 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian /Dz.U. nr 42 poz. 245/ nie dają podstawy do wymiaru opłat za wprowadzanie zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego przez pojazdy napędzane silnikami spalinowymi.
Bez znaczenia jest, czy cel określony w decyzji o wywłaszczeniu i cel, na który jest obecnie użytkowana wywłaszczona nieruchomość należą do tej samej kategorii, określonej jako "użyteczność publiczna" bowiem zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ przesłanki zwrotu zależą od zapisów w decyzji o wywłaszczeniu
l. W razie równoczesnego złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ i skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego pierwszeństwo ma wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. 2. Złożenie przez stronę wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ nie stanowi podstawy do odrzucenia skargi przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 w związku z art. 198 Kpa/.
1. W sytuacji, gdy Wojewódzka Komisja Poborowa, uwzględniając żądanie skargi o uchylenie zaskarżonego do sądu administracyjnego orzeczenia Rejonowej Komisji Poborowej uchyliła to orzeczenie, jednakże w następstwie tego nie orzekła o skierowaniu poborowego do służby zastępczej bądź o uchyleniu również orzeczenia Rejonowej Komisji i przekazaniu tejże Komisji sprawy do ponownego rozpatrzenia - orzeczenie
Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji naczelnika miasta wydanej przed dniem 27 maja 1990 r. jest postępowaniem w nowej sprawie administracyjnej, należącej - jeśli dotyczy sprzedaży mienia obecnie komunalnego - do zadań własnych gminy; w sprawie tej zgodnie z art. 17 pkt 1 Kpa organem wyższego stopnia jest kolegium odwoławcze przy sejmiku samorządowym.
1. Gdy poborowy motywuje niechęć do służby wojskowej "rażącą niezgodnością" obowiązków nakładanych na żołnierzy z zasadami moralnymi wyznawanymi przez niego jako "praktykującego katolika", takie rozumowanie nie może być uznane za przekonujące uzasadnienie wniosku o skierowanie do służby zastępczej w świetle ustawowych warunków uzyskania takiego skierowania /art. 198 ustawy z dnia 21 listopada 1967
1. Warunkiem skuteczności wniosku o skierowanie do służby zastępczej jest takie uzasadnienie, które przekona organy rozstrzygające o jego załatwieniu, że wskazane w nim przesłanki rzeczywiście występują. 2. Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ mówi jedynie o sposobie realizacji powszechnego obowiązku obrony przez
