Przedsiębiorcy o zaletach listu ochronnego
Do rozpoznania zażalenia na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia w sądzie pierwszej instancji, wniesionego po dniu 7 listopada 2019 r., właściwy jest sąd, w którym wydano zaskarżone zarządzenie (art. 741 § 2 k.p.c.).
Dopuszczalna jest apelacja powoda od wyroku w części, w której oddalono jego żądanie główne w sytuacji, w której wyrok ten nie został zaskarżony w części uwzględniającej żądanie ewentualne.
1. Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji, wniesione po dniu 6 listopada 2019 r., którego przedmiotem jest wynagrodzenie kuratora, rozpoznaje inny skład sądu pierwszej instancji (art. 3941a § 1 pkt 9 k.p.c. per analogiam), także w sprawach, w których przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw
Sędzia przegrała walkę o uznanie za bezskuteczne odwołania jej z funkcji wiceprezesa jednego z sądów. Pozew został odrzucony, gdyż uznano, że w tej sytuacji prawo do sądu nie przysługuje.
W sytuacji, w której udział w rozprawie nie jest obowiązkowy, termin rozprawy powinien być wyznaczony z uwzględnieniem wymogów z art. 149 § 2 k.p.c. Niezachowanie tego terminu w sytuacji, w której bezpośrednio po zamknięciu tak wyznaczonej rozprawy zapadł wyrok, stanowi o naruszeniu art. 149 § 2 k.p.c. ze skutkiem w postaci nieważności postępowania (art. 379 pkt 5 k.p.c.). Uczestnictwo w procesie,
Przy obecnych przepisach BIP nie powinien być uznawany za wiarygodne źródło potwierdzające, że dana osoba jest uprawniona do reprezentowania urzędu - uważa prezes UODO
Nie wiążą sądu cywilnego wszelkie ustalenia faktyczne, których dokonał sąd w wyroku karnym, co oznacza, że w postępowaniu cywilnym możliwe jest dokonanie dodatkowych ustaleń, które są istotne z punktu widzenia przesłanek odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, a których sąd karny nie ustalał, jako że nie były one istotne dla określenia znamion przestępstwa i podstaw odpowiedzialności karnej. Chodzi
Maciej Jóźwiak: Wyroki TSUE w sposób istotny ograniczyły możliwość prowadzenia arbitrażu w relacji państwo‒przedsiębiorca czy też państwo‒państwo w zakresie zastosowania prawa UE
Zarządzenie o zwrocie pozwu wniesionego przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej, wydane na podstawie art. 1301a § 1 i 2 k.p.c., doręcza się tym podmiotom; termin do wniesienia zażalenia na to zarządzenie biegnie od dnia jego doręczenia z uzasadnieniem sporządzonym na żądanie, o którym mowa w art. 357 § 21 w związku z art. 362 k.p.c.
Wykładnia prawa, która legła u podstaw rozstrzygnięcia w zakończonej prawomocnie sprawie, w której powód dochodził części świadczenia, nie jest objęta mocą wiążącą wyroku - w rozumieniu art. 365 § 1 k.p.c. - w innej sprawie o dalszą część tego świadczenia, pomiędzy tymi samymi stronami, w tym samym stanie faktycznym i prawnym, jeśli jest rażąco sprzeczna z prawem.
TSUE uznał, że Trybunał Arbitrażowy w Sztokholmie nie miał prawa rozstrzygać sporu pomiędzy funduszem inwestycyjnym Abris a naszym krajem. Nie zapłacimy więc zasądzonych 654 mln zł