W sprawach objętych hipotezą art. 231 par. 3 Kc wyłączone jest stosowanie trybu ustanawiania użytkowania wieczystego, przewidzianego w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ i przepisach wydanych na jej podstawie.
Czy w świetle art. 274 z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ utrata po dniu 1 stycznia 1983 r. charakteru rolnego przez nieruchomość stanowiącą własność Państwa /Państwowy Fundusz Ziemi/, użytkowana przez spółdzielnię produkcyjną wskutek przeznaczenia terenów, na których znajduje się ta nieruchomość na cele budownictwa indywidualnego planem zagospodarowania przestrzennego
1. Prawodawca uznał, że osoby, które ukończyły na koszt państwa studia wyższe winny przynajmniej w części pokryć koszt tych studiów przez wykonywanie pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej co najmniej przez okres 3 lat. Wobec powyższego, nie można tego unormowania zastępować przepisami dotyczącymi osób, które ukończyły szkoły średnie /par. 4 ust. 1 pkt 3 lit. "b" rozporządzenia Prezesa Rady
Uprawnienia przewidziane w par. 6 rozporządzenia Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 26 września 1984 r. w sprawie przekazania organom administracji celnej uprawnień do zwalniania od obowiązku posiadania pozwolenia na przywóz i wywóz towarów oraz należności celnych w niehandlowym obrocie towarowym z zagranicą /Dz.U. nr 49 poz. 258/, polegające na udzielaniu urzędom celnym wyjaśnień w sprawie stosowania
1. W przypadku kiedy skarżący zaprzecza okolicznościom i faktom będących podstawą zaskarżonych decyzji, udowodnienie ich nie może nastąpić w oparciu o dowody pośrednie, lecz wynikać powinno z możliwych do uzyskania dowodów bezpośrednich /dokumentów źródłowych/, bowiem zaniechanie wyczerpującego zebrania materiału dowodowego stanowi naruszenie art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa. 2. Dla wyciągnięcia poprawnych
Osoba ubiegająca się o wyjazd za granicę może domagać się ustalenia prawidłowego sposobu zapewnienia osobie uprawnionej do alimentów środków utrzymania w okresie pobytu za granicą (art. 189 k.p.c.).
Prowadzenie przez organizację społeczną działalności gospodarczej, o której mowa w par. 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 października 1985 r. w sprawie działalności gospodarczej organizacji społecznych /Dz.U. nr 51 poz. 265/ w formie udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, nie uzasadnia uznania tej spółki za wyodrębnioną jednostkę organizacyjną tej organizacji społecznej
1. Nie odpowiadają kryteriom ważnego interesu Państwa przesłanki przyjmujące, iż nie wywiązywanie się w pełni ze swoich obowiązków pracownika tak stosunku do pracodawcy, jak i do klientów, godzi w interes /i to "ważny"/ Państwa. Postawa taka godziłaby jedynie w interes wymienionych podmiotów. 2. Błędny jest pogląd uzasadniający odmowę wydania uprawnień na wykonywanie rzemiosła, który w wydaniu takiego
1. Przepis par. 16 ust. 1 pkt 2 lit. "c" rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234: zm. Dz.U. 1986 nr 3 poz. 21/ został wydany z przekroczeniem upoważnienia wynikającego z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej /Dz.U. nr 53 poz
Wyrażenie zgody lub - odpowiednio - odmowa wyrażenia zgody przez organ administracji państwowej na zrzeczenie się własności nieruchomości przez właściciela /art. 179 Kc/ następuje w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, która podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Samoistny posiadacz nieruchomości, na rzecz którego upłynął termin do nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie, może żądać uzgodnienia treści księgi wieczystej urządzonej dla przedmiotu zasiedzenia z rzeczywistym stanem prawnym.
Z brzmienia art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ wynika, że opinia cechu powinna obejmować stanowisko cechu w kwestii cofnięcia danemu rzemieślnikowi uprawnień rzemieślniczych. Opinia taka nie jest dla organów administracji wiążąca, ale zasięgnięcie jej jest w myśl obowiązujących przepisów obligatoryjne.
Przepis par. 4a ust. 3 uchwały nr 207 Rady Ministrów z 27 września 1982 r. w sprawie umów sprzedaży oraz umów dostawy między jednostkami gospodarki uspołecznionej /M.P. nr 26 poz. 235 ze zm./ jako niezgodny z ustawą nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej.
1. Konstytucyjną zasadę równości obywateli wobec praw należy rozumieć w ten sposób, że w tym samym stanie faktycznym i prawnym sprawy, dana osoba fizyczna nie może mieć więcej praw od innej zainteresowanej osoby. 2. Warunkiem naczelnym przy ustalaniu kandydatów na nabywców państwowej nieruchomości rolnej jest sprawdzenie zdolności gospodarstwa rolnego do wydatnej towarowej produkcji rolniczej, co pozwala
1. Skoro stosownie do art. 76 Prawa o ruchu drogowym uprawnienia do kierowania pojazdami są wydawane przez właściwe organy administracji państwowej w drodze decyzji, to wszelkie ograniczenia uprawnień wynikających z takiej decyzji, mogą nastąpić tylko w drodze decyzji wydanej po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, zgodnie z przepisami Kpa. 2. Jeżeli strona wezwana do udziału w postępowaniu
1. Decyzjami administracyjnymi w sprawach uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć /art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa/ są wszystkie decyzje administracyjne, których wydanie w toku dochodzenia do nabycia określonych uprawnień przewidują przepisy prawa materialnego. Kognicji sądu administracyjnego podlegają więc nie tylko decyzje w sprawie wpisów na listę radców prawnych, lecz także w sprawie
Organ administracji państwowej orzekający w sprawie zmiany nazwiska w trybie przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ winien mieć na uwadze także prewencyjną ochronę nazwisk zagwarantowaną przepisami art. 23 i art. 24 Kc. Nie można bowiem wykluczyć dochodzenia roszczenia cywilnego w postępowaniu sądowym o ile będzie ono oparte na faktach i okolicznościach
1. Rzemiosłem jest zawodowe wykonywanie we własnym imieniu, między innymi, przez osobę fizyczną gospodarczej działalności wytwórczej i usługowej bez ograniczeń, chyba, że zachodzą przyczyny, o których mowa w przepisach art. 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/. 2. Uprawnienie wydaje się bez ograniczeń - chyba, że ograniczenia wynikają wyraźnie
Wniosek osoby fizycznej o rozwiązanie przez organ administracji umowy z użytkownikiem wieczystym działki budowlanej i o ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz wnioskodawcy, będącego osobą faktycznie władającą tą działką, ma charakter roszczenia cywilnoprawnego /art. 231 par. 1 Kc/ i jego rozpoznanie należy do właściwości sądów powszechnych. Nie można więc z wniosku tej osoby wszcząć postępowania
1. "Ważny interes Państwa" jest pojęciem prawnym niedookreślonym i w pełnym zakresie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Interes ten nie może być rozumiany abstrakcyjnie. Musi to być "interes Państwa" /i to tylko "ważny interes"/, a więc nie interes przedsiębiorstwa, fabryki, miasta, interes lokalny czy regionalny lecz interes ogólnokrajowy.
1. W sprawie, w której stroną w sporze, dotyczącym wymiaru opłat za rozmowy telefoniczne - rozstrzyganym przez właściwy organ państwowej jednostki organizacyjnej "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" /art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz. 275/ - jest abonent telefoniczny, a więc osoba nie mająca dostępu do urządzeń rejestrujących liczbę rozmów i mogąca przeciwstawić
1. Z zestawienia art. 5 z art. 4 ust. 7 a także ust. 3 z ust. 4 i 5 art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./ wynika, że uprawnienia do zatrudnienia w warsztacie rzemieślniczym wymienione w art. 4 ust. 5 oraz w art. 5 ust. 3 wynikają wprost z ustawy. Dopiero kiedy rzemieślnik chce zatrudnić więcej osób musi uzyskać zgodę organu administracji
Do rozstrzygania sporów co do wysokości roszczeń związanych z rozliczeniem z tytułu rozwiązania umowy użytkowania wieczystego przed upływem okresu, na który prawo to zostało ustanowione, właściwe są sądy powszechne /art. 1 art. 2 par. 1 Kpc/, a nie organy administracji.
Wierzycielowi zastępowanemu w postępowaniu klauzuli wykonalności przez radcę prawnego przysługuje zwrot kosztów zastępstwa w granicach przewidzianych w § 17 pkt 10 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 10 października 1985 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości (Dz.U. nr 51, poz. 266)1).
