Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, to jest z dniem 1 grudnia 1991 r. /art. 70 ustawy/ w okresie do 1 stycznia 1993 r. organem właściwym do wydawania decyzji w przedmiocie uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych jest kierownik rejonowego biura pracy, który organizacyjnie nie jest podporządkowany kierownikowi urzędu rejonowego
Warunku określonego w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie stosuje się do bezrobotnych, którzy po okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego podjęli pracę, lecz z przyczyn dotyczących zakładu pracy nie przepracowali 180 dni, jeżeli w terminie 7 dni od rozwiązania umowy o pracę zarejestrowali się we właściwym Rejonowym
1. W sytuacji, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, chodzi o dochód osiągnięty przez współmałżonka osoby bezrobotnej w konkretnym miesiącu, a nie osiągnięty przezeń w danym roku kalendarzowym przeciętny dochód miesięczny. 2. Art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
Czy przepis art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457; zm. Dz.U. 1992 nr 21 poz. 84/ pomijając warunek przyznania zasiłku dla bezrobotnych przewidziany poprzednio w art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446; zm. Dz.U. 1990 nr 9 poz. 57 i nr 56 poz. 323 i Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24 i nr 46 poz
W sytuacji gdy osoba pozostająca bez pracy, ponad wszelką wątpliwość pozostaje w rozłączeniu z małżonkiem, który jest właścicielem lub posiadaczem gospodarstwa rolnego, okoliczność, iż małżonek tej osoby jest właścicielem lub posiadaczem gospodarstwa rolnego nie stoi na przeszkodzie uznania jej za bezrobotną w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu
Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, to jest z dniem 1 grudnia 1991 r. /art. 70 ustawy/ w okresie do 1 stycznia 1993 r. organem właściwym do wydawania decyzji w przedmiocie uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych jest kierownik rejonowego biura pracy, który organizacyjnie nie jest podporządkowany kierownikowi urzędu rejonowego
Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie definiuje pojęcia "nieusprawiedliwionych przyczyn" w zakresie przestrzegania obowiązku o jakim mowa w art. 12 ust. 2 tej ustawy przez bezrobotnego. W związku z tym przy stosowaniu przepisu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy powyższe pojęcie rozumieć należy w taki sposób, czy w świetle przyczyny podawanej przez bezrobotnego
1. Pozbawienie prawa do zasiłku z powodu niestawienia się z przyczyn nieusprawiedliwionych w wyznaczonym terminie /przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm. oraz obecnie w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie może nastąpić czynnością faktyczną organu
1. Pracownik pobierający wynagrodzenie ze Skarbu Państwa obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy na podstawie art. 10 ust. 3 w związku z art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, nie jest bezrobotnym w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, a zatem nie może pobierać zasiłku
Sformułowanie zawarte w części wstępnej przepisu art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, że "warunku określonego w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do bezrobotnych (...)" zdaje się wyraźnie wskazywać, że od bezrobotnego w sytuacji opisanej w pkt 7 ust. 2 art. 20 nie jest wymagane spełnienie warunku pozostawania w stosunku pracy co
1. Sięgnięcie po drastyczny środek w postaci pozbawienia praw nabytych, jakim jest utrata zasiłku dla bezrobotnych /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ winno nastąpić po jednoznacznym i wnikliwym wyjaśnieniu sprawy, do czego organy administracji zobligowane są na podstawie przepisów art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa. 2. Brak dokumentacji
Sformułowanie zawarte w części wstępnej przepisu art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, że "warunku określonego w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do bezrobotnych", wyraźnie wskazuje, że od bezrobotnych w sytuacji opisanej w pkt 7 ust. 2 art. 20 nie jest wymagane spełnienie warunku pozostawania w stosunku pracy co najmniej 180 dni w okresie
Z zestawienia art. 16 ust. 2 z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ wynika, że ubiegając się ponownie o zasiłek dla bezrobotnych /w przypadku utraty prawa do zasiłku z powodu m.in. odmowy przyjęcia propozycji przyuczenia do zawodu - art. 16 ust. 2 ustawy o bezrobociu/, nie musi się dokonywać ponownej rejestracji, a jedynie zgłosić odpowiedni
1. W razie ustalenia istnienia jednego tytułu do przyznania zasiłku dla bezrobotnych, nie można zaniechać badania, czy danej osobie przysługuje /lub przysługiwał/ na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów zasiłek również z innych obowiązujących w czasie wydawania decyzji, przepisów, bowiem okoliczność ta może mieć istotne znaczenie w sprawie i może wpływać na zakres uprawnień danej osoby do
Bezrobotny, który pozostawał w stosunku pracy przez okres co najmniej 35 lat, a któremu do uzyskania uprawnień emerytalnych brakuje nie więcej niż 2 lata, ma prawo do zasiłku dla bezrobotnych, chociażby w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania nie pozostawał w stosunku pracy co najmniej 180 dni lub nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu z tytułu innej pozarolniczej działalności przez
Absolwent średniej szkoły zawodowej, który został zarejestrowany jako bezrobotny w rejonowym biurze pracy przed dniem 1 grudnia 1991 r., a który jest zdolny do pracy i wyraża gotowość jej podjęcia w pełnym wymiarze czasu pracy, ale traci po tym dniu prawo do zasiłku dla bezrobotnych z powodu rozpoczęcia już po zarejestrowaniu się nauki w szkole wyższej w systemie studiów zaocznych.
Artykuł 20 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie ma zastosowania do stanów faktycznych istniejących przed 1 grudnia 1991 r.
Artykuł 21 ust. 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, dotyczący specjalnej sytuacji związanej z okresem pobierania zasiłku, nie jest samodzielną podstawą prawną do uzyskania prawa do zasiłku, niezależną od warunków ustalonych w art. 20 ust. 1 i 2 tej ustawy.
1. "Ciężar dowodu" w postępowaniu administracyjnym spoczywa na organie administracji państwowej zgodnie z dyspozycją art. 77 par. 1 Kpa. Nie można przeto obciążać strony obowiązkiem przedstawienia koniecznych dowodów. 2. Wedle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, fakt, czy przyczyna niestawiennictwa była usprawiedliwiona, czy
Tymczasowego aresztowania bezrobotnego nie można traktować jako przyczyny, która nie usprawiedliwia niestawiennictwa w urzędzie pracy w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/.
1. Zasiłek dla bezrobotnych przyznaje organ państwowy decyzją administracyjną w ramach stosunku administracyjnoprawnego. W tej sytuacji roszczenia związane z zasiłkami dla bezrobotnych nie mają charakteru roszczeń cywilnych. 2. W sprawach administracyjnych odsetki od opóźnionego świadczenia występują wyjątkowo i muszą je przewidywać szczególne przepisy prawa /art. 21 ust. 9 ustawy z dnia 16 października
Obowiązek zwrotu nienależnych świadczeń określony w art. 23 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, odnosi się jedynie do okresów po wejściu w życie tej ustawy, to jest od dnia 1 grudnia 1991 r. Obowiązek zwrotu zasiłku za miesiące, za które bezrobotny otrzymał rentę lub emeryturę odnosi się jedynie do okresu po wejściu w życie nowelizacji /
Wykładnia gramatyczna art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "d" ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ wskazuje jednoznacznie, że kwestie związane z wysokością podatku rolnego odnoszą się wyłącznie do gospodarstw stanowiących dział specjalny produkcji rolnej, natomiast pozostałe gospodarstwa rolne od podatku tego są oderwane i w odniesieniu do nich decydujące znaczenie
