W zakresie odpowiedzialności za udział w strajku nielegalnym należy odróżnić odpowiedzialność organizatorów strajku od odpowiedzialności zwykłych jego uczestników. Ci pierwsi ponoszą odpowiedzialność zaostrzoną. Udział biernych uczestników nabiera cech ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych jedynie w tym wypadku, gdy mieli oni pełną świadomość bezprawności swego postępowania i pomimo
O ile zasady dotychczas obowiązującej ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ są dla strony skarżącej korzystniejsze, zachowuje ona prawo otrzymania zasiłku na zasadach dotychczas obowiązujących z zachowaniem przepisu art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/.
Przepis par. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 maja 1991 r. o zmianie rozporządzenia w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 47 poz. 204/, dopuszczający możliwość rozwiązania z pracownikiem mianowanym stosunku pracy za uprzednim wypowiedzeniem, jest wyjątkiem od zasady i jako przepis wyjątkowy nie może być rozszerzająco interpretowany. Rozwiązanie stosunku pracy na powyższej
1. Sprawa wysokości odprawy dla pracowników samorządowych na podstawie wyboru nie może być regulowana przez radę gminy odmiennie, aniżeli została uregulowana w art. 75 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ w związku z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./. 2. Rada gminy nie może w drodze uchwały
1. Decyzja o zawieszeniu w pełnieniu obowiązków służbowych urzędnika państwowego mianowanego musi określać termin tego zawieszenia. 2. Okres z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ jest terminem materialnoprawnym, a nie procesowym, gdyż dotyczy istotnego ograniczenia uprawnień pracowniczych /zwłaszcza w układzie, gdy na wynagrodzenie
Odsetki ustawowe od zasiłku dla bezrobotnego możliwe są - spełnianiu ustawowych warunków - dopiero od 1 grudnia 1991 r.
Przewidziany w art. 6 ustawy 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) dodatek wyrównawczy przysługuje przez cały okres objęty szczególną ochroną stosunku pracy, niezależnie od tego, czy ochrona ta wynika z pierwszego czy kolejnego wyboru do zarządu
1. Analiza postanowień art. 24 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. 75 poz. 446 ze zm./ oraz zestawienie jego treści z postanowieniami art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201/ wskazują, że na gruncie obowiązywania art. 24 ustawy o zatrudnieniu nie ma podstaw do przyjęcia, iż w drodze decyzji
Ustawa z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. nr 32, poz. 172) w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 7 grudnia 1989 r. o zmianie ustawy o szczególnych uprawnieniach niektórych osób do ponownego nawiązania stosunku pracy (Dz.U. nr 64, poz. 391) ma zastosowanie do pracowników
W sytuacji skończenia przez zainteresowanego szkoły zawodowej i zarejestrowanie się jako bezrobotny, gdy ojciec jego posiada gospodarstwo rolne, organy administracji muszą zbadać czy jego zamiarem jest związać się z gospodarstwem rolnym ojca, co automatycznie powodowałoby jego ubezpieczenie jako domownika, czy wręcz odwrotnie chce on podjąć samodzielnie życie zgodnie z uzyskanym zawodem i dlatego zaczął
Pracownicy wojewódzkich biur wyborczych nie są urzędnikami organów administracji państwowej, ani tych organów i instytucji, na które rozciągnięto przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ i nie odnoszą się do nich przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych. Stosunek pracy kierownika wojewódzkiego biura wyborczego jest stosunkiem
Przepis art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ obejmuje swoim zakresem jedynie okres, w którym zasiłek ma być wypłacony.
Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, to jest z dniem 1 grudnia 1991 r. /art. 70 ustawy/ w okresie do 1 stycznia 1993 r. organem właściwym do wydawania decyzji w przedmiocie uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych jest kierownik rejonowego biura pracy, który organizacyjnie nie jest podporządkowany kierownikowi urzędu rejonowego
Zakaz wynikający z art. 6 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./ ma zastosowanie bez względu na rodzaj spraw załatwianych przez podległego pracownika. Przepis ten nie pozwala również na powstanie możliwości, nawet okresowej, bezpośredniej podległości służbowej pomiędzy małżonkami i innymi osobami wymienionymi w tym przepisie. Istnieje zatem stan bezpośredniej
Warunku określonego w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie stosuje się do bezrobotnych, którzy po okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego podjęli pracę, lecz z przyczyn dotyczących zakładu pracy nie przepracowali 180 dni, jeżeli w terminie 7 dni od rozwiązania umowy o pracę zarejestrowali się we właściwym Rejonowym
W razie przejęcia części zakładu pracy (sklepu) przez inny zakład pracy wraz z pracownikami, których wiązała ważna umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej, zakład pracy przejmujący nie ma obowiązku zawarcia z tymi pracownikami nowej umowy pisemnej o wspólnej odpowiedzialności, chyba że umowa ta została uprzednio wypowiedziana przez pracowników lub odstąpił od niej zakład pracy.
1. W sytuacji, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, chodzi o dochód osiągnięty przez współmałżonka osoby bezrobotnej w konkretnym miesiącu, a nie osiągnięty przezeń w danym roku kalendarzowym przeciętny dochód miesięczny. 2. Art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
Czy przepis art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457; zm. Dz.U. 1992 nr 21 poz. 84/ pomijając warunek przyznania zasiłku dla bezrobotnych przewidziany poprzednio w art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446; zm. Dz.U. 1990 nr 9 poz. 57 i nr 56 poz. 323 i Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24 i nr 46 poz
W sytuacji gdy osoba pozostająca bez pracy, ponad wszelką wątpliwość pozostaje w rozłączeniu z małżonkiem, który jest właścicielem lub posiadaczem gospodarstwa rolnego, okoliczność, iż małżonek tej osoby jest właścicielem lub posiadaczem gospodarstwa rolnego nie stoi na przeszkodzie uznania jej za bezrobotną w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu
Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, to jest z dniem 1 grudnia 1991 r. /art. 70 ustawy/ w okresie do 1 stycznia 1993 r. organem właściwym do wydawania decyzji w przedmiocie uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych jest kierownik rejonowego biura pracy, który organizacyjnie nie jest podporządkowany kierownikowi urzędu rejonowego
Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. nr 4 poz. 17/ i inne przepisy tej ustawy nie przewidują waloryzacji kwot przejętych, które następnie zostały zwrócone przed dniem wejścia w życie ustawy to jest przed dniem 2 lutego 1991 r.
Odprawa pieniężna nie przysługuje pracownikowi-akcjonariuszowi prowadzącemu w chwili rozwiązania stosunku pracy działalność gospodarczą w ramach spółki akcyjnej, dokonującej przejęcia mienia likwidowanego zakładu pracy (art. 8 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie
Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie definiuje pojęcia "nieusprawiedliwionych przyczyn" w zakresie przestrzegania obowiązku o jakim mowa w art. 12 ust. 2 tej ustawy przez bezrobotnego. W związku z tym przy stosowaniu przepisu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy powyższe pojęcie rozumieć należy w taki sposób, czy w świetle przyczyny podawanej przez bezrobotnego
