1. Wypowiedzenie umowy o pracę po przywróceniu pracownika do pracy, z innej przyczyny niż podana poprzednio, wymaga ponownej konsultacji z zakładową organizacją związkową. 2. Nowe fakty i dowody nie stanowią podstawy kasacyjnej.
Zeznanie przez pracowników nieprawdy, co do faktów powszechnie znanych załodze w toczącym się na terenie zakładu pracy postępowaniu powypadkowym, narusza pracowniczy obowiązek przestrzegania zasad współżycia społecznego w zakładzie pracy (art. 100 § 2 pkt 6 KP) oraz pracowniczy obowiązek dbałości o dobro pracodawcy (art. 100 § 2 pkt 4 KP) i uzasadnia wypowiedzenie mu umowy o pracę (art. 45 § 1 KP).
1. Oceniając możliwości ponownego zatrudnienia pracownika, z którym umowa o pracę została rozwiązana na podstawie art. 53 § 1 KP, należy uwzględnić zarówno okoliczności dotyczące pracodawcy jak i tego pracownika. 2. Orzeczenie komisji lekarskiej o nieprzydatności pracownika do pracy na stanowisku zajmowanym przed rozwiązaniem z nim umowy o pracę na podstawie art. 53 § 1 KP, może oznaczać brak możliwości
1. Pracownik zatrudniony na stanowisku kierowniczym nie może domagać się dodatkowego wynagrodzenia, jeżeli wykonywana przez niego praca, poza zwykle realizowanymi obowiązkami mieści się w ogólnych ramach rodzaju pracy, uzgodnionego przez strony i nie łączy się z koniecznością jej pełnienia w nadgodzinach. 2. Ryczałt za używanie własnego samochodu do celów służbowych nie jest wynagrodzeniem za pracę
Podanie zakładowej organizacji związkowej jako przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przeciwwskazań lekarskich do pracy na zajmowanym przez pracownika stanowisku spełnia wymagania art. 38 § 1 KP. Rzeczywiste istnienie tej przyczyny podlega badaniu przez sąd pracy w ramach oceny zasadności wypowiedzenia (art. 45 § 1 KP), a nie zachowania właściwego trybu konsultacji związkowej z art. 38
Uzyskanie przez pracownika od Państwowego Inspektora Pracy informacji o terminie złożenia powództwa o przywrócenie do pracy oznacza ustanie przyczyny usprawiedliwiającej przekroczenie terminu z art. 264 § 2 kp, wynikającej z braku pouczenia o przysługującym prawie odwołania się do sądu pracy (art. 30 § 5 kp).
Powinność zaznajomienia pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków oraz ze sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach (art. 94 pkt 1 KP) może być zrealizowana również w formie informacji ustnej, której treść uwzględnia charakter pracy i skalę jej złożoności, a także wykształcenie i zawodowe doświadczenie pracownika.
Nauczycielom zatrudnionym w poradniach psychologiczno-pedagogicznych nie przysługiwał po dniu 1 kwietnia 1993 r. dodatek do wynagrodzenia za pracę w trudnych warunkach, określony w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U Nr 3, poz. 19 ze zm.).
Niezgłoszenie się do urzędu pracy i niepowiadomienie w ciągu 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa, zgodnie z art. 13 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ skutkuje pozbawienie bezrobotnego statusu bezrobotnego na okres 3 miesięcy.
