Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. II FSK 1218/10
Wynagrodzenie otrzymane za przewlekłe prowadzenie postępowania sądowego nie podlega opodatkowaniu.
Wynagrodzenie otrzymane za przewlekłe prowadzenie postępowania sądowego nie podlega opodatkowaniu.
Przepis art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może stanowić podstawy do ustalenia osobie fizycznej dodatkowego zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy grozi jej odpowiedzialność za przestępstwo skarbowe.
Działalność kantorową mogą prowadzić wyłącznie osoby nie karane za przestępstwa wymienione w art. 77 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Popełnienie czynu z ww. przepisu spełnia kryteria przestępstwa skarbowego w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 160 poz. 1063 ze zm./.
Postępowanie karno-skarbowe mające na celu ustalenie faktu popełnienia przestępstwa z ustawy Karno Skarbowej z dnia 26 października 1971 r. /Dz.U. 1984 nr 22 poz. 103/ pozostaje bez wpływu na wszczęcie postępowania administracyjnego, mającego na celu ustalenie należności celnych.
Osoba, która prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego została skazana na podstawie przepisu art. 93 par. 3 ustawy karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. /Dz.U. 1984 nr 22 poz. 103/ nie może być adresatem decyzji określającej wysokość niezapłaconego podatku związanego z tą działalnością. W grę wchodzi jedynie odpowiedzialność za zobowiązanie podatkowe firmowanego, za które firmujący odpowiada solidarnie
1. Dowody zgromadzone przez Podatkową Komisję Odwoławczą mogą być oceniane w granicach swobodnej oceny dowodów i nie uchybia to przepisom procedury administracyjnej. 2. Przeprowadzenie postępowania w sprawie karnej skarbowej i jego rozstrzygnięcie nie może zastąpić wszczęcia i przeprowadzenia właściwego postępowania podatkowego, w celu określenia wysokości zobowiązania podatkowego. Postępowania karnego
Nie zachodzi przypadek gromadzenia rzeczy w celu odsprzedaży z zyskiem, jeżeli w czasie trwania małżeństwa małżonkowie sprzedali dwa samochody, z których każdy był przez nich odrębnie nabyty i użytkowany jeszcze przed zawarciem małżeństwa.