1. Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie określa jednak sposobu i terminu zapłaty podatku, który przez podatnika zwolnionego podmiotowo od podatku został wykazany w rachunkach /fakturach/ lub rachunkach uproszczonych. Określenie to było bowiem zbędne, gdyż według art. 26 tej samej ustawy podatnicy są obowiązani
Skoro w chwili składania przez skarżącą spółkę cywilną wniosku o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu odsetek za zwłokę od podatku i usług zaległość ta nie istniała, gdyż odsetki te zostały już zapłacone, to sprawa o ich umorzenie nie mogła być przez organ podatkowy merytorycznie rozpatrywana.
Przepisy dekretu z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 17 poz. 92 ze zm./ oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 30 poz. 211/ nie stanowią podstawy do wydania decyzji o umorzeniu należności z tytułu zadłużenia w uiszczaniu opłat za
Zasadne jest naliczanie i pobranie odsetek od nie uregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy w miesiącach, w których podatnik osiągnął dochód, nawet jeśli później wykazywał stratę z prowadzonej działalności. Możliwości wydania decyzji określających wysokość niezapłaconych przez podatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie zamyka fakt, że w chwili wydania tych decyzji podatnik
1. Rozpatrywanie zaniechania ustalania podatku może wejść w rachubę jedynie wtedy, gdy podatek ten podlega ustaleniu. 2. Zastosowanie instytucji zaniechania poboru podatku możliwe jest jedynie w stosunku do tych zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie minął. Tym samym nie jest możliwe orzeczenie w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych
Ustalenie w drodze szacunkowej wielkości nawet pojedynczego elementu wchodzącego w skład podstawy opodatkowania powoduje, że cała podstawa opodatkowania nabiera cech podstawy opodatkowania ustalonej w drodze szacunkowej, o jakiej mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
Ocena w jakim stopniu rozłożyć na raty płatność należnych podatków jest zagadnieniem natury słusznościowej, które uchyla się spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
1. Odpowiedzialność osoby trzeciej - nabywcy majątku podatnika - za zobowiązania podatkowe podatnika powstaje tylko wówczas, gdy nabycie majątku nastąpiło już po powstaniu zobowiązania podatkowego /art. 45 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Organem podatkowym właściwym miejscowo do wydania decyzji, o której mowa w art. 40 ust. 1 ustawy
Przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie przewidują możliwości występowania przez płatnika o odroczenie lub rozłożenie na raty wpłaty podatku pobranego od podatnika.
W żadnym razie nie jest usprawiedliwiona wykładnia, która na podstawie analogiae legis do przepisu późniejszego pozwala na wykładnię przepisu dotychczasowego, skoro analogia w prawie podatkowym nie jest dopuszczalna.
Na upadłym ciąży również obowiązek zapłaty odsetek od zaległości podatkowej. Obowiązek podatkowy nie dotyczy masy upadłości /art. 20 par. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe - t.j. Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/, ale dochodu uzyskanego przez upadłego w toku postępowania upadłościowego. Art. 33 par. 1 Prawa upadłościowego nie ma więc
Reguła zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ma zastosowanie, gdy podatnik tak postanowi i powiadomi o swoim postanowieniu organ podatkowy. Jeśli tego nie uczyni rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./
Jeśli organ podatkowy słusznie i prawidłowo zastosuje szacunkowe ustalenie podstawy do obliczenia podatków obrotowego i dochodowego, zgodnie z art. 168 i art. 169 par. 2 Kpa oraz art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ z powodu nieprawidłowości i nierzetelności ksiąg podatkowych, to stronie nie służy wniosek o uchylenie ostatecznej
Zawężenie ustawowych wymogów umorzenie zaległości podatkowej do przypadków, w których podatnik - wskutek uiszczenia podatku - miałby pozostawać bez środków do życia i korzystać ze środków pomocy społecznej jest niedopuszczalną interpretacją na niekorzyść podatnika.
1. Osnowa decyzji musi być tak sformułowana, aby z niej wyraźnie wynikało jakie obowiązki za jaki okres, w jakiej wysokości i walucie zostały na stronę nałożone. 2. Celem każdego postępowania dowodowego jest dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy podatkowej, aby jej załatwienie opierało się na udowodnionych faktach i aby do tych faktów zostały zastosowane właściwe normy prawne. 3. Zgodnie z
W świetle art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie można uznać za "wypadek gospodarczo lub społecznie uzasadniony" okoliczności, że strona skarżąca jest jednostką budżetową.
Umowa rachunku bankowego zawarta pomiędzy podmiotem gospodarczym, będącym płatnikiem i bankiem wiąże strony tej umowy. Tym samym jej niewykonanie rodzi skutki jedynie między stronami umowy, a nie między bankiem a urzędem skarbowym.
1. Zobowiązania podatkowe określone ustawami mają charakter powszechny. Możliwość zaniechania ustalania zobowiązań podatkowych bądź umorzenie zaległości podatkowych jest odstępstwem od zasady powszechności podatków i ma charakter wyjątkowy. Treść przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wskazuje na uznaniowy charakter
1. Umorzenie zaległości podatkowych uzasadnione będzie względami gospodarczymi lub społecznymi jedynie w takich wypadkach, które spowodowane zostały działaniem czynników, na które podatnik nie może mieć wpływu i które są niezależne od sposobu jego postępowania. 2. Podstawę umorzenia zaległego podatku nie może stanowić fakt, iż podatnik nigdy nie korzystał z ulg i zwolnień od podatku.Zasadą jest płacenie
Nie jest dopuszczalne umorzenie postępowania w sprawie umorzenia odsetek od zaległości podatkowej, jeżeli w trakcie toczącego się postępowania należność z tego tytułu została wyegzekwowana w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji poprzez pobranie odpowiedniej kwoty z rachunku bankowego podatnika.
Do długów przejętych przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa ma zastosowanie art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
1. Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje żadnych wyjątków ograniczających kompetencje organu odwoławczego, który jest uprawniony i zobowiązany do kontrolowania decyzji organu I instancji także co do zasadności jego stanowiska dotyczącego tzw. decyzji "uznaniowych". 2. Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz
Dopóki nie wystąpił obowiązek zapłaty podatku, dopóty nie jest możliwe podjęcie decyzji w sprawie zaniechania poboru podatku /art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
