Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. III SA/Wa 2341/17
Instytucja umorzenia zaległości podatkowej ma charakter uznaniowy w sensie dopuszczalności wyboru konsekwencji prawnych sytuacji opisanych w hipotezie normy prawnej. Stąd też w przypadku stwierdzenia, że w sprawie występuje którakolwiek z przesłanek określonych w art. 67a § 1 o.p. (ważny interes podatnika lub interes publiczny albo obie przesłanki łącznie), organ w sposób uznaniowy podejmuje decyzję
Organ interpretacyjny nie ma obowiązku ustosunkowania się do wszystkich argumentów wnioskodawcy zawartych we wniosku o wydanie interpretacji. Do uprawnień organu należy wybór racji argumentacyjnych, które jego zdaniem będą wystarczające dla oceny merytorycznej problemu podatkowego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Na gruncie postępowania podatkowego należy dodatkowo uwzględnić unormowanie zawarte w art. 249 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie, z którym organ podatkowy wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję, chyba że żądanie oparte jest na przepisie art. 247 § 1 pkt 4 Ordynacji
Wartość złomu można rozpoznać jako nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.
Zasada zupełności materiału dowodowego wyrażona w art. 187 § 1 i art. 188 O.p. nie oznacza, że należy prowadzić postępowanie nawet wówczas, gdy całokształt okoliczności ujawnionych w sprawie wystarcza do podjęcia rozstrzygnięcia. Organy podatkowe nie muszą uwzględniać każdego dowodu o przeprowadzenie którego wnosi strona, jeżeli dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego wystarczające są inne dowody
Rozstrzygnięcie organu odwoławczego, co wynika z istoty rozstrzygnięcia podejmowanego w warunkach art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej, nie przesądza o ustaleniach faktycznych w sprawie i w żadnej mierze nie wywołuje skutków materialnoprawnych. Nie pozbawia tym samym strony prawa do realizacji swych uprawnień procesowych w kontekście konstruowania stanu faktycznego w sprawie. Jego moc wiążąca ogranicza