Wykładnia gramatyczna art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej "nie podlegają opłacie skarbowej umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT" - prowadzi jednoznacznie do wniosku, że przepis ten wyłącza obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od umów w szczególności: dzierżawy, najmu przez podatników podatku
Art. 13 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ zastosowany być może jedynie w przypadku prawidłowego i zgodnego z przepisami ustalenia opłaty skarbowej, która w sytuacjach wymienionych w tymże przepisie, z przyczyn od strony niezależnych, może być zwrócona. Brak natomiast podstawy do powoływania się na art. 13 w sytuacji, gdy wymiar opłaty skarbowej dokonany
Par. 69 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ nie wykracza poza upoważnienie zawarte w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
Przewidziane w par. 66 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ zwolnienie od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od zmiany umów najmu związane było ze zmianą czynszów najmu wynikającą z przepisów prawa, a nie także ze zmianą innych składników świadczenia ponoszonego przez najemcę na rzecz wynajmującego, a dotyczących
Odstąpienie od umowy pożyczki /art. 721 Kc/ nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.
Sprzedaż własnych środków trwałych i elementów wyposażenia przedsiębiorstwa nie jest wykonywaniem statutowej działalności gospodarczej. Nie podlega więc zwolnieniu od opłaty skarbowej na mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej. Zwolnieniu podlegają umowy sprzedaży zawierane wyłącznie w wykonywaniu działalności gospodarczej.
Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego w podatku od towarów i usług wynika z mocy prawa. Obowiązek ten powstaje zgodnie z art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ z chwilą wydania dokumentu /z chwilą nadania numeru identyfikacyjnego/. Pobór opłaty skarbowej nie następuje więc tutaj w oparciu o wcześniejszą
Obrót przez bank swoimi wierzytelnościami nie należy do "czynności bankowych" wchodzących w zakres podstawowej działalności banków. Umowa sprzedaży wierzytelności nie wchodząca w zakres działalności gospodarczej banku podlega opłacie skarbowej.
1. Wizy pobytowe jako rodzaj zezwolenia zostały objęte opłatą skarbową - art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ oraz par. 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/. Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od zezwolenia w postaci wizy ciąży na osobie, której zezwolenie
O tym, czy dana nieruchomość jest przeznaczona na cele rolnicze, czy nierolnicze decyduje miejscowe prawo, miejsca położenia nieruchomości czyli plan zagospodarowania przestrzennego. Do momentu kiedy przedmiotowa nieruchomość figuruje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczona na cele rolnicze i nie została w przedmiocie zmiany przeznaczenia wydana prawomocna decyzja administracyjna
Jeśli mimo uiszczenia opłaty skarbowej strona kwestionuje decyzję organu I instancji, wnosząc odwołanie, to brak jest podstaw do umorzenia postępowania na podstawie art. 105 Kpa. Obie strony czynności cywilnoprawnych muszą być stronami w postępowaniu podatkowym. Wydanie decyzji bez udziału obu stron w postępowaniu ustalającym wysokość opłaty skarbowej od umów najmu rażąco narusza prawo /art. 28 Kpa
Udzielanie pożyczek mieści się w pojęciu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm/ i choć nie jest realizowane przez bank, korzysta ze zwolnienia od opłaty skarbowej w myśl par. 68 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./.
1. Nie można dokonywać wykładni rozszerzającej art. 175 Kpa, ponieważ regulacja ta jest bardziej restrykcyjna niż ogólne zasady dotyczące zwrotu opłaty skarbowej /art. 13 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. 2. Dla skutecznego nabycia przez spółkę zagraniczną mienia państwowej osoby prawnej wymagane jest zezwolenie Ministra Przekształceń Własnościowych
Z przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe /Dz.U. nr 4 poz. 21 ze zm./, po zmianie wprowadzonej z dniem 1 stycznia 1990 r., nie wynika zakaz prowadzenia działalności polegającej na udzielaniu pożyczek przez inne niż banki jednostki organizacyjne.
Sąd administracyjny rozpatruje sprawę na podstawie stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dniu wydania decyzji ostatecznej. Zarzuty podniesione przez stronę po raz pierwszy w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie mogą - jako spóźnione - doprowadzić do wzruszenia zaskarżonej decyzji.
O bezwzględnej nieważności umowy sprzedaży samochodu nie może decydować jedynie fakt posługiwania się przez sprzedającego podrobionymi lub przerobionymi dokumentami. O istnieniu bezwzględnej nieważności umowy nie decyduje naruszenie przepisów celnych czy też podatkowych. Bezwzględna nieważność transakcji nie może wystąpić tylko z tych przyczyn, że nabywca kupił samochód obciążony wadą polegającą na
Pojęcie "Skarb Państwa" użyte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ oznacza Skarb Państwa jako podmiot praw i obowiązków dotyczących mienia państwowego, posiadający - stosownie do art. 33 Kc - osobowość prawną, nie zaś ogólnie pojmowanego "właściciela" mienia państwowego.
Wartość rynkowa wierzytelności jest uzależniona przede wszystkim od kondycji, finansowej i przewidywanej wypłacalności dłużnika tych wierzytelności. Jest zasadą, że wartość rynkowa wierzytelności jest niższa od wartości nominalnej. Od zasady tej mogą istnieć oczywiście wyjątki, ale obowiązek ich wykazania spoczywa na organach podatkowych w sytuacji, kiedy kwestionują one wskazaną przez strony w umowie
Okoliczność, że art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie wymienia leasingu nie oznacza wcale, że umowa ta nie podlega wspomnianej opłacie. Zawarcie przez strony umowy mieszanej również podlega takiej opłacie.
Przepisy o opłacie skarbowej /ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. i rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 października 1991 r. w sprawie opłaty skarbowej/ nie przewidują zwolnienia od tej opłaty czynności cywilnoprawnych, których jedną ze stron jest państwowe gospodarstwo rolne.
Umowa przeniesienia posiadania samoistnego, jako nie należąca do katalogu czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie podlega opłacie skarbowej.
Brak jest podstaw prawnych do późniejszego korygowania wymiaru opłaty skarbowej w sytuacji, gdy z woli strony stosunek najmu ustał wcześniej niż przyjęto w umowie, bądź gdy umowa zawarta na czas nieoznaczony - uległa rozwiązaniu po upływie krótszego, niż przyjęty do obliczenia podstawy tejże opłaty.
Spółdzielnia, nabywając złom do przerobu lub odsprzedaży, była jako płatnik obowiązana po myśli art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ do obliczania i pobierania od tych umów opłaty skarbowej oraz do wpłacania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego i zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych
