Wyrok NSA z dnia 6 marca 2018 r., sygn. I GSK 32/18
Obowiązek podejmowania w postępowaniu podatkowym czynności procesowych z udziałem pełnomocnika (w tym doręczanie pism procesowych) istnieje dopiero od momentu doręczenia organowi dokumentu pełnomocnictwa w danej sprawie. Organ podatkowy nie jest ani uprawniony, ani zobowiązany do poszukiwania pełnomocnictwa, niejako w zastępstwie za pełnomocnika.
Wykładnia art. 136 i art. 145 § 2 O.p. nie może być dokonywana w oderwaniu od treści art. 137 § 3 O.p. Z przepisu tego wynika, że pełnomocnictwo procesowe dokonuje się w chwili jego sporządzenia na piśmie, lecz nie staje się skuteczne w stosunku do organu podatkowego w chwili sporządzenia pisma, a z chwilą dołączenia do akt sprawy. Pełnomocnik obowiązany jest dołączyć pełnomocnictwo do akt sprawy przy
Zadanie parlamentu polega na kształtowaniu polityki podatkowej w taki sposób, aby ustanowiony system podatkowy zapewniał systematyczne dochody umożliwiające realizację założonych wydatków, a jednocześnie wpływał na gospodarcze, socjalne i społeczne zachowania podatników.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie wskazuje się, że klasyfikowanie towaru do odpowiedniego kodu Taryfy Celnej jest elementem ustaleń stanu faktycznego. Również w doktrynie wskazuje się, że ustalenia faktyczne mogą przybierać postać zabiegów klasyfikacyjnych.
Wskazuje się, na trzy sposoby definiowania elementu zmiennego konstrukcji podatku. Grupa, w której przedmiot podatku został unormowany w sposób najbardziej rozbudowany charakteryzuje się tym, że ustawodawca określił zdarzenia stanowiące przedmiot podatku, a następnie wskazał "obiekty", do których zdarzenia te się odnoszą. Taki sposób unormowania przedmiotu opodatkowania występuje między innymi w podatku
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie wskazuje się, że klasyfikowanie towaru do odpowiedniego kodu Taryfy Celnej jest elementem ustaleń stanu faktycznego. Również w doktrynie wskazuje się, że ustalenia faktyczne mogą przybierać postać zabiegów klasyfikacyjnych.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie wskazuje się, że klasyfikowanie towaru do odpowiedniego kodu Taryfy Celnej jest elementem ustaleń stanu faktycznego. Również w doktrynie wskazuje się, że ustalenia faktyczne mogą przybierać postać zabiegów klasyfikacyjnych.